Zondag 18 december 2011

Na een veel te korte nacht scheren en douchen. Mijn oudste zus meldt zich vroeg. Samen met haar man komt ze Guusje’s bed ophalen. Dit klinkt niet goed en zo voelt het ook. Guusje sliep sinds haar thuiskomst in een aangepast bed. Dit bed is van mijn zus. Zij heeft het nodig voor iemand anders. Praktisch gezien klopt het verhaal, maar emotioneel niet.

Nadat het bed de slaapkamer uit is, zetten we het oude bed van Guusje terug. We hebben het beiden zwaar. We praten niet veel. Het voelt beklemd op mijn borstkas. Terwijl we bezig zijn met knuffels terugzetten op het bed, pak ik een tas met spullen. Onder andere Topmodel. Gekocht bij Bruna twee dagen voor haar dood. Ik zeg: ‘Geef dat maar aan Loes, want daar doet Guusje toch niks meer mee.’ De zin floept eruit. Dan schiet ik vol.

Ik vind het oude bed fijner. Het herinnert me aan de tijd van onbezorgd gezond zijn in plaats van ernstig ziek voelen. Yvonne loopt moeilijk. Ze heeft bij het afbreken en opbouwen een houten paneel op haar voet gekregen. Heel pijnlijk. Vervelend omdat we vanmiddag naar Bruna gaan. Ik ga het boek signeren. Misschien kan ze beter thuisblijven, hoewel ik liever heb dat ze meegaat.

Yvonne besluit mee te gaan. Als we de Bruna binnenstappen, staan er al mensen bij het tafeltje waar ik ga signeren. Ik heb geen ervaring met signeren. Ik ga zitten en begin. Wat doe ik? Alleen mijn naam? Of zal ik proberen een persoonlijke boodschap op te schrijven? Ik kies voor het laatste.

De hele middag druk. Op een gegeven moment staat de familie Klis voor me. Ik herinner me opeens hun achternaam niet meer. Tijd voor pauze. Even in het kantoor achter een broodje eten. Daarna weer verder. Het is na sluitingstijd als ik voor de laatste persoon signeer. Yvonne is de hele middag gebleven. Op weg naar huis zegt Yvonne: ‘Dit voelt goed.’ Ik ben het met haar eens.

Ik kijk terug op mooie gesprekken. Mensen spreken vanuit hun hart. Spreken met bloglezers. Het is prettiger dan ik had verwacht. Nu wil ik graag weten wat lezers vinden van het boek. Dat interesseert me meer dan de verkoopaantallen. Die zouden trouwens heel positief zijn. Het gerucht gaat dat het boek in de toplijst van Bruna komt. Dat zou natuurlijk heel erg mooi zijn. Het boek van KanjerGuusje als ster die straalt met kerstmis.

We halen chinees. Ik heb niet veel trek. Ik ben behoorlijk moe. Toch leg ik in de avonduren samen met Yvonne nog twee korte bezoekjes af. Eerst aan mijn vader. Een boek van zijn zoon over zijn kleindochter. Daarna naar Dorien. Zij is penningmeester van Stichting KanjerGuusje. Vanmiddag zong Nikki voor KanjerGuusje. We tellen samen de opbrengst. Hieronder vind je een impressie van de middag. Gemaakt door Nikki’s papa.