Dan is het woord
aan mij. Ik vraag of Justin samen met mij het woord wil doen. Ik overval hem
hiermee. Geen probleem. Ik leg uit dat Justin net als ik door kanker iemand
ontzettend moet missen. Hij zijn mama. Ik onze dochter. Ik stel vragen aan
Justin. Zo laat ik hem het een en ander vertellen. De klasgenootjes horen dat
Justin zijn moeder elke dag mist. Vooral ’s avonds.
Om kwart voor 12
kom ik naar buiten. Ik heb moeite om alle klassen binnen de tijd langs te
kunnen gaan. Met name groep 8 heeft veel vragen. Het is fijn om te doen.
Kinderen spreken heel makkelijk over ziekte en dood.
Als ik thuis ben,
ben ik moe. ’s Middags laat ik de hond uit en twitter ik veel. Ik zie dat
KanjerGuusje nu zelfs op de homepage staat van Bruna.nl. Via Twitter tonen
mensen hun aangeschaft exemplaar van het boek.
Aan het eind van
de middag vertrekken Yvonne en ik richting Amersfoort. Het is enorm druk op de
weg. Een dikke file tussen Utrecht en Amersfoort. ’s Avonds eerst een lezing en
daarna signeren. Ik ontmoet veel mensen die ik via Twitter ken. Ik heb met de
uitgever afgestemd dat de lezing een half uur zou duren. Anderhalf uur later sta
ik nog voor de groep. Ook voor het signeren neem ik de tijd. Het is prettig om
met bloglezers te praten. Een dankbare avond.
Onderweg terug
naar huis is het slecht weer. Veel regen en natte sneeuw. Als we de straat
inrijden, valt het Yvonne op dat de vlaggenmast met kerstster buiten hangt. Zo
passen we weer bij de andere huizen in onze straat. Binnen is de huiskamer
versierd in kerstsfeer. Een cadeautje van Janneke bij thuiskomst.