Tijd voor een
frisse neus. Yvonne en ik maken een boswandeling met Anton, Loes en Balou. Onze
andere kinderen blijven thuis.
Het is rustig in
de bossen. Ik had drukte verwacht. Jammer voor Balou. Onze labrador speelt
graag met andere honden.
Het gat tussen
Anton en Loes is vier jaar. Guusje was de lijm tussen deze twee. Anton en Loes
lopen verloren. Ik mis Guusje.
Anton ontsteekt een lichtje voor Guusje |
Alleen dat lege plekje naast me aan tafel voelt allesbehalve goed. Het zit me dwars. Weet er geen raad mee. Ik krijg e-mails van mensen die mij willen helpen bij het vinden van antwoorden op de vraag van de dood. Ik wil via deze weg mensen vragen hierover geen e-mails naar mij te sturen. Ik zit er niet op te wachten. Het werkt averechts bij mij. Ik respecteer elke overtuiging, maar heb een hekel aan opdringers. Ook al verpakken zij hun aanbod als vrijblijvend.
Eerste kerstdag
2011 is geworden wat ik wilde. Een dag van rust.
Deze kerstdag was
anders dan vroeger. Geen ongedwongen plezier.
Vandaag voelde ik
boosheid. Waarom is Guusje dood?
Het is nacht en ik
kijk naar het boek over Guusje op de schouw. Lezers formuleren het soms
wonderschoon. Mooier kan ik het niet opschrijven.
KanjerGuusje
Een boek dat je niet weg kunt leggen
Een verhaal dat je niet loslaat