Woensdag 4 januari 2012

Om kwart voor 7 gaat de wekker. Ik ben moe. Duw de wekker uit. Nog even mijn ogen dicht. Plotseling schrik ik wakker. Beelden in mijn hoofd van Guusje. Opgebaard in de woonkamer. Ik kijk naar de tijd. 8 uur! Snel opstaan.

Ik wilde vroeg beginnen. Dat gaat het niet meer worden. Snel op weg naar Utrecht. Ik voel me moe. Een paar uur later terug naar huis. Mijn hoofd zit vol. Overvloed aan informatie. In de auto bel ik Yvonne. Ik verlang naar buitenlucht.

Ik maak samen met Yvonne een boswandeling. We praten over het werk. Aan Guusje denken is fijn. Vierentwintig uur per dag alleen maar aan haar denken, voelt echter niet goed. Werk kan afleiding bieden. Vandaag ervaar ik werken als vermoeiend. Het vreet energie. Thuis ga ik op de bank liggen. Bijna direct in slaap.

Telefoon papa. Met deze woorden stoot Anton me aan. Het is Jan-Willem, voorzitter van Stichting KanjerGuusje. Jan-Willem vertelt over een bericht dat zojuist door de pers is gepubliceerd over Bruna. De omzet is flink gestegen. Bij de drie meest verkochte boektitels wordt KanjerGuusje als eerste genoemd. Nog voor Saskia Noort en Steve Jobs.



Ik ben direct wakker na het telefoontje van Jan-Willem. Op de tafel in de woonkamer ligt het Algemeen Dagblad. Daarin een artikel over mijn getwitter en KanjerGuusje. Een mooie tekst. Een prachtige foto. Een maand voor haar dood. Onwerkelijk als je er lang naar kijkt.

In de avonduren mag ik een week Landal verloten onder mijn volgers. Drie van onze kinderen mogen elk een nummer noemen. Samen het getal 269. De organisatie van Twitteraar van het Jaar stuurt een lijst. De 269e inzender krijgt de prijs. Later op de avond maakt de winnares bekend de vakantie te schenken aan haar moeder. Deze heeft kanker. De prijs valt goed. Zo hoort dat ook bij een prijs namens KanjerGuusje.

Vanavond kijk ik TV. Een show van Marc-Marie Huijbregts. Van puberaal tot bloedserieus. Van kletspraat tot essentie van het leven. Ik heb deze show eerder gezien in het Chassé Theater in Breda. Ik was onder de indruk. Vooral van het laatste deel van de show. Daarin vertelt Marc-Marie over de dood van zijn moeder. Door kanker. De ziekte hoorde bij haar leven. Er is geen tweede werkelijkheid waarin de ziekte ontbreekt. Deze woorden van Marc-Marie zijn voor mij een bron van inspiratie. Lees mijn woorden over leven met Guusje’s ziekte van 7 mei 2011. De overweging aan het einde van de dag.