Dinsdag 21 februari 2012

Laat op. Boodschappen doen. Koffie drinken. Uitrusten in Villa Pardoes. Yvonne vertelt dat ze afgelopen nacht over Guusje droomde. De kinderen reden met stepjes door Villa Pardoes. Guusje in een rolstoel. Deze werd geduwd door Anton. Guusje was vrolijk en had geen pijn. Ook verpleegkundige Marij reed rondjes. Op haar moter. Een vrolijke droom.

Ik ontvang een berichtje dat de eigenaren van Gasterij Het Builtje in Boijl zich geraakt voelen door het boek KanjerGuusje. Ze hebben twee exemplaren van het boek geschonken aan de plaatselijke bibliotheek. Ze vinden het belangrijk dat iedereen het verhaal over Guusje kan lezen. Het is prettig om zulke berichten te ontvangen. Ook ik hoop dat veel mensen het verhaal lezen en er meer begrip komt voor de wereld van kinderen met kanker.

We eten samen met de familie Olthof. Halverwege de middag gaan we ook samen naar Tilburg. De film ‘Achtste-groepers huilen niet’ draait in de bioscoop. Een heftig verhaal. Over Akkie die leukemie krijgt en hier uiteindelijk aan overlijdt. De film is gebaseerd op een bekend boek. Geschreven door Jacques Vriens.

Samen met de famlie Olthof naar de film

In het weekend hebben we besloten om samen met de familie Olthof deze film te gaan zien. Guusje en Nina waren ongeveer even oud als Akkie, de hoofdpersoon in de film. In het begin van de film een vreemd gevoel in mijn maag. De ouders hebben moeite om Akkie te vertellen waarop ze onderzocht wordt. Wat is oncologie?

In de film figureert Xena Huizinga. Er is een bijzondere band tussen Xena en Guusje. Het is confronterend om Xena te zien tussen de andere zieke kinderen. De beelden komen binnen.

Veel scenes zijn herkenbaar. Akkie vraagt aan dokter Snor, de kinderoncoloog: ‘Maak je me beter? Beloof je dat?’ Dokter Snor antwoordt niet bevestigend. Hij kan niet meer doen dan zijn best. Ik zie hoe moeilijk het is. Ook voor artsen. Dokter Marianne kon voor Guusje niet meer doen dan haar best. Ze kon Guusje geen genezing beloven. Hoe geef je kinderen hoop, als je geen genezing kunt beloven?

Dokter Snor zegt alleen toe zijn snor af te scheren, als genezing niet lukt. Dit leidt dan tot de meest indrukwekkende scene van de film: dokter Snor komt binnen zonder snor.

Als de film is afgelopen, zijn we allemaal onder de indruk. Ik ben blij dat we samen met de familie Olthof naar deze film zijn geweest. We staan er niet alleen voor. Meer ouders verliezen een kind door kanker.

Als we terug zijn in Villa Pardoes, is er een kaart bezorgd. Een rood hartje met hierin de volgende tekst:

Wat zou Guusje het fijn vinden dat jullie dankzij haar naa Villa Pardoes mogen.

Geniet ervan met z’n allen en met Guusje in jullie hart.

Veel plezier!

Wil, Jan, Nienke en Annelijn