Yvonne zorgt voor
eten. Daarna plof ik neer op de bank. Het is bijna 9 uur. Ik ben moe. Geen puf
om nog iets te doen. Ik lees mijn e-mail. Op Twitter ben ik stil. Meestal bruis
ik van de energie. Vandaag is de tank leeg.
Donderdag 19 april 2012
Een lange werkdag.
Het is half 8. Ik rijd terug naar huis. Zie het AMC liggen aan mijn linkerkant.
Een jaar geleden zaten we daar. Zeven weken lang. Zonder een dag thuis. Yvonne
en ik samen met Guusje. In onzekerheid. Op een wijze die we nooit eerder hadden
meegemaakt. Soms zou ik willen dat ik de tijd terug kon draaien. Ik heb geen
hekel aan het Emma Kinderziekenhuis. Guusje is er overleden, maar niemand had
haar leven kunnen redden.
Vandaag heb ik
weinig tijd om aan Guusje te denken. Het is een drukke werkdag. Zelfs in de
auto ben ik steeds in gesprek. Aan het einde van de middag ontvang ik foto’s
per sms. Janneke en Loes zijn met mama bij de opticien. Onze dochters krijgen
beiden een bril. Voor Janneke haar derde. Voor Loes haar eerste.