Een sms’je vroeg
in de ochtend. Onze buren zijn ouders geworden. Voor de eerste keer. Ze hebben een
dochter Merel. Dolgelukkig zijn ze. Ik schrijf meteen een bericht terug. Blij
voor de buren. Toch word ik emotioneel.
Ik werk vandaag
thuis. Ik ben moe. Moet moeite doen om scherp te blijven in telefoongesprekken.
Aan het einde van de middag hebben Yvonne en ik een gesprek bij de huisarts.
Een evaluatiemoment. Hoe staan we ervoor? Vooral het ontslag van Yvonne is hard
aangekomen. Ze volgde het tempo van haar werkgever. Vier maanden na het
overlijden van onze dochter werkte ze weer op volle kracht. Het onbegrip is groot. Gisteren
ontving Yvonne een kaartje van een collega. Die gaf aan zich te schamen voor
haar eigen werkgever. Dat zou de directeur moeten doen. Zich schamen voor zijn
gedrag. Toch is Yvonne niet de enige die dit overkomt. Er zijn meer ouders die
eerst hun kind verliezen en daarna ook nog hun baan.
Kraamvisite bij de
buren. Prachtig om te zien. Twee gelukkige kersverse ouders en mooi klein nieuw
leven. Yvonne blijft voor beschuit met muisjes. Ik vertrek snel. Ik heb een
lange rit voor de boeg. Eerst langs Jan-Willem, voorzitter van Stichting
KanjerGuusje. Hij is bezig met het regelen van materialen en een nieuwe kar
voor het Emma Kinderatelier. Daarna rijd ik door naar Almere. Twee dames hebben
een bedrijf. Ze noemen zich Pien & Kiki. Ze gaan zelfgemaakte
herinneringsharten en –sterren verkopen voor Stichting KanjerGuusje tijdens de
Libelle Zomerweek. Ik breng 2.500 folders. Hoop dat het voldoende is. Vorig
jaar trok de week 80.000 bezoekers. De twee dames ontvangen me hartelijk. Ik
blijf te lang praten. Gezelligheid kent geen tijd.
Terug thuis lees
ik het blogbericht van vorig jaar. Een andere tekst dan in het boek. Pas na
Guusjes dood beschreef ik de werkelijke situatie. De arts die zich zorgen
maakte. De hartslag die te hoog was. Steeds duidelijker werd het voor mij: ik
zou Guusje kunnen verliezen.
Ik sprak die avond voor het eerst uit dat
ik respect had voor onze eigen dochter. Ik was onder de indruk van haar kracht. Ik wist toen nog niet
dat je vaak niet weet
hoe sterk je bent.
Dat merk je pas
als sterk zijn
de enige keuze is
die je nog hebt