‘Goed idee, maar
daar heb ik nu geen tijd voor. Morgen misschien.’
‘Dan worden we om
10 uur in Ommen verwacht.’
Opstaan, douchen,
ontbijten, hond uitlaten en werken. Dat zijn de ingrediƫnten van deze
zaterdagochtend. Na de lunch stappen Yvonne en ik in de auto. Eerst rijden we
naar Utrecht. Thuis zijn we door de voorraad boeken heen. Bij Jan-Willem,
voorzitter van stichting KanjerGuusje, staan nog exemplaren van de eerste druk.
Na een kort kopje koffie rijden we door naar Zeist. Bij Susan een tweede kopje.
Gezelligheid kent geen tijd. Helaas moeten we na een half uur verder, want we
worden om 4 uur in Friesland verwacht.
Het diner begint
om 7 uur. Tussendoor gaan Yvonne en ik alvast inchecken bij Hotel Lunia. Zij
hebben ons een kamer aangeboden voor de nacht. Even later zitten we op een
groot bed in onze hotelkamer. Yvonne sluit haar ogen. Ik pak mijn laptop. Kan
het niet laten. Ook al zit ik rustig op het Friese platteland.
Bijna elke avond
heb ik via Twitter contact met Erno. We bloggen beiden dagelijks. Ik over
Guusje. Erno over Mika. Vanavond zit ik naast Erno. Hij is met zijn gezin
speciaal naar het diner gekomen. Samen met de familie Feijen. Zij hebben een
zieke dochter.
De sfeer aan tafel
is goed. Mooie balans tussen serieus en gezellig. Aan het einde van de avond
wordt de opbrengst bekend gemaakt: meer dan 850 euro. Een groot bedrag voor
stichting KanjerGuusje. Dit keer gaat Yvonne naar voren om de cheque in
ontvangst te nemen. Terwijl dit gebeurt, voel ik emotie. Erno pakt heel kort
mijn hand vast. Lotgenoten.