De zon schijnt.
Yvonne brengt Anton en Loes naar school. Ik loop gezellig mee. Daarna
koffiedrinken. De auto in. Op weg naar kantoor. Helaas loopt het verkeer op de
A2 vast. Ik kies voor het avontuur. Stel het navigatiesysteem in op ‘vermijd
snelwegen’. Ik hang vervolgens op de provinciale wegen achter een kleine
vrachtwagen. Geen verstandige keuze om de snelweg te verlaten. Op de radio een
interview over hostels. Ook al niet interessant. Wat voor dag gaat dit worden?
Halverwege de
middag heb ik samen met Jan-Willem, voorzitter van Stichting KanjerGuusje, een
kennismakingsgesprek met de eigenaren van een bedrijf. Binnenkort een jubileum.
De eigenaren dragen kinderen met kanker een warm hart toe. Ze gaan hun gasten
vragen om een financiële bijdrage voor KanjerGuusje.
Thuis ga ik snel
het werk. Alleen voor het avondeten kom ik naar beneden. Aan tafel is het
gezellig. Lisa vertelt dat ze een boek gaat lezen voor Nederlands. Moet wel literatuur zijn. Welke boeken zijn
het populairst om te lezen voor school? De dunste boeken. Denk aan het ‘Gouden Ei’ van Tim Krabbé. Die heeft ze al uit. Vervolgens gaat het gesprek over de
film ‘Spoorloos’. Gebaseerd op dat boek. Er is een Amerikaanse versie van die
film. Deze versie loopt wel goed af. Net zoals films voor kinderen. Winnie de
Pooh heeft ook altijd een ‘happy end’. Dan zegt Hans ineens: ‘Ik dacht vroeger
dat Meneer Konijn een vrouw was.’ Iedereen ligt in een deuk. We springen in
onze gesprekken van de hak op de tak. Er wordt veel gelachen.
Het is bijna 10
uur. Ik ben nog steeds aan het werk. Het is mooi geweest. Ik sluit af voor
vandaag. Even later zit ik met Yvonne op de bank. In de keuken zit Janneke. Ze
blokt voor haar laatste examen. Economie is mijn vak. Ze heeft slechts twee
vraagjes voor me. Na morgen is Janneke vrij. Ze werkt hard. Dat is haar manier.
Altijd al geweest. Zelfstandig en doelgericht. Een doorzetter.
Wat voor dag is
het geworden? Ik constateer dat er vandaag weinig gelegenheid was om aan Guusje
te denken. Het werk eiste aandacht. Zo lijkt het. Dan denk ik aan het
autorijden. Meer dan twee uur vandaag. Toch vaak aan Guusje gedacht. En dan nog
het gesprek met het bedrijf. Ook toen verteld over ons kleine blonde meisje.
Dus toch. Ze was er weer bij. Guusje.