De wekker roept.
Snel uit bed. Om 9 uur een afspraak op kantoor in Utrecht. De wegen zijn vrij.
Mooi op tijd parkeer ik mijn auto. De hele dag op kantoor. Ik probeer op tijd
thuis te zijn. Als ik binnenstap, zijn Yvonne en de kinderen net klaar. Ik eet
alleen. Daarna signeer ik een besteld boek en werk ik mailtjes weg. Halverwege
stop ik. Ik ben moe. Even liggen op de bank.
Ik word wakker met
koffie. Volgens Yvonne is het verstandiger om ’s nachts te slapen in plaats van
overdag. Ik ben een avondmens. Altijd al geweest. Laat op de avond vaak vol
energie.
Onze vriend Jörn
komt binnen. Hij is scoutingleider van Loes. Volgende week zou Guusje meegaan
op zomerkamp. Het zou haar laatste kamp bij de Welpen zijn. De meiden zullen
haar missen. Hoe ga je ermee om? Mijn advies: af en toe over praten. Even maar.
Daarna lekker verder spelen. Het zit in de hoofden van de kinderen. Zeker bij
Loes. Geef die gedachten aandacht. Meer is niet nodig.
Elke avond pak ik
mijn boek. Wat gebeurde er vorig jaar op deze dag? Manola maakte foto’s van ons
gezin. Ook bij een grote boom. Guusje op een tak. Haar broers en zussen in de
boom. Vier maanden later op de rouwkaart. Een treffend beeld.
Aan het einde van
de dag lees ik vaak blogs van lotgenoten. Bijvoorbeeld over Kyra. Haar tante heeft een reactie over mijn boek KanjerGuusje geschreven op Facebook. Mooie
woorden die me goed doen. Kyra heeft kanker. Een indringend verhaal. Met
voorlopig een mooi einde. Een bloemetje aan haar KanjerKetting.