Zaterdag 23 juni 2012

Dankzij mijn blog weet ik wat er vorig jaar op deze dag gebeurde. Guusje vierde haar kinderfeest. Een Kanjerfeest. Ze was een maand ervoor thuisgekomen uit het ziekenhuis. Net voor haar tiende verjaardag. Het was een gezellig kinderfeest. Een huis vol vriendinnen en natuurlijk haar vriend Vince. Aan het einde kregen alle kinderen een polsbandje: Kanjers met LEF.

De stofzuiger begint steeds meer gebreken te vertonen. Tijd voor een nieuwe. Na de lunch ga ik samen met Yvonne en Loes naar Tilburg. We rijden op de snelweg. Volgende week zaterdag begint het zomerkamp van scouting. Ik vraag aan Loes of ze zin heeft in kamp. Loes begint enthousiast te vertellen. Ze kijkt uit naar een leuk thema. Het wordt voor Loes de eerste keer. Een hele week van huis met de Welpen. Ineens vraagt Loes of ze een foto mag meenemen van Guusje. Dat vinden Yvonne en ik goed. Het is stil in de auto. Yvonne staart voor zich uit. Zie ik een traan? Ik knijp Yvonne in haar hand. Guusje zou meegaan op zomerkamp. Samen met Loes.

Ik vraag me wel eens af of andere mensen beseffen dat rouwen een langdurig proces is dat maanden, jaren, levenslang kan duren. Ook bij kinderen. Of zijn zij de vergeten groep? Onze kinderen worstelen met de realiteit van de dood. Het nooit meer zien van hun zusje. Er zijn altijd mensen die denken dat spreken over Guusje hun verdriet verergert. Daarom maar niet over praten. Geen pijn doen.  Juist het niet spreken. Het doodzwijgen. Dat maakt de pijn alleen maar erger. Dan rouwt een kind in eenzaamheid. Alleen. Loes spreekt vaak over Guusje. Laat haar praten. Verdriet is om te delen. Niet om alleen te dragen. 

Bij het avondeten zijn we weer niet compleet. Lisa, Hans en natuurlijk Guusje ontbreken. We maken aan tafel grappen over de samenstelling. Stel je voor dat dit ons gezin was. Hoe zou ons leven er dan uitzien?

Na het avondeten hond uitlaten en een ijsje halen. Hoort bij de zomer. Hoewel het weer nog steeds niet zomers doorbreekt. Weer thuis gaan Yvonne en ik naar het straatfeest. Er is een tent opgezet. Er is drank en muziek. Het is gezellig. Buurtbewoners onder elkaar. Toch zijn we om 12 uur al thuis. Anders dan vroeger.