Maandag 1 oktober 2012

Ik sta vroeg op. Om 9 uur mijn eerste afspraak in Utrecht. De hele dag ben ik druk. Om half 7 stap ik weer in de auto. Een uur later ben ik thuis. Eerst avondeten. Daarna Loes ophalen van toneel. Yvonne is vanavond niet thuis. Ik drink koffie, maak een praatje met de kinderen en ga verder met werken. 

Is werk nog wel zo belangrijk als vroeger? De afgelopen maanden las ik boeken over rouw. Vooral verhalen over ouders die een zoon of dochter verliezen. Vaak wordt na het overlijden van een kind aan het werk een andere invulling gegeven. Ouders veranderen van baan of van functie.

Ik heb lang nagedacht over werken in deeltijd. Uiteindelijk toch per 1 september besloten om het te doen. Mijn werk kent geen ‘9 tot 5’ mentaliteit. Vorige week draaide ik toch weer een volledige werkweek. Het is druk op de zaak. Nu dien ik erop te letten dat ik de verloren dag zo spoedig mogelijk compenseer. Dat is een uitdaging. Ik laat me nogal makkelijk meesleuren in de mallemolen van het werk. Wat dat betreft is er niets veranderd.