Zaterdag 27 oktober 2012

‘Wil je koffie?’
‘Graag.’
Ze komt terug met koffie.
‘Die zullen we eerst maar opdrinken. Dit zijn vast moeilijke dagen voor jullie.’
‘Elke dag zonder haar is moeilijk. Ik beleef deze dagen wel heel intens. Ik vergelijk het met 5 mei. Dat was de dag waarop artsen probeerden de tumor operatief te verwijderen. De dag dat we ons realiseerden dat Guusje nooit meer beter zou worden. Dit jaar herinnerde ik me op 5 mei bijna van uur tot uur wat ik een jaar eerder deed. Ik kon me bijvoorbeeld ineens herinneren wat Yvonne en ik aten nadat we Guusje terug hadden gezien op de intensive care. Ik verwacht dat het zo ook de komende dagen zal zijn. Heftige herinneringen komen boven.’
Even later zet ik mijn bril af en begint Nancy te knippen.

Weer thuis gaan Yvonne en ik opruimen. Het mocht geen feest heten gisteravond, maar het lijkt er wel op. De tafel staat vol met bloemen en cadeaus.

’s Middags ga ik met Yvonne naar Waalwijk. Een broek ophalen. In de winkel aangekomen staat Yvonne even later met een stapel kleding in het pashokje. Naast mij zit een oudere man. Hij kijkt verveeld voor zich uit, terwijl ook zijn vrouw kleding past. Had hij maar net als ik een smartphone. Dan hoefde hij zich niet te vervelen. Ik kijk op Twitter. Soms kijk ik in de bio van twitteraars. Dit is een korte beschrijving. Bij mij staat er:

spreker - boek KanjerGuusje - twitteraar van het jaar - met @yvonnevangorp en zes kinderen - Op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet

Ik stuit op een dame die in haar bio heeft staan dat geluk een keuze is. Ik twitter: ‘Lees bij iemand in haar bio 'geluk is een keuze'. Zeg dat maar tegen iemand die zijn kind verliest.

Er komen veel reacties. Ik vraag me af of de dame, die dit in haar bio heeft staan, het echt zo meent. Dan heeft ze waarschijnlijk weinig meegemaakt. Dan heeft ze geluk.

Een twitteraar meldt dat volgens Van Dale het woord ‘geluk’ een gunstige loop van omstandigheden inhoudt. Daarop heb je geen invloed. Op Facebook lees ik een boze reactie waarin geopperd wordt dit soort mensen te droppen in de Sahara en dan te zeggen dat het goed komt, want geluk is immers een keuze.

Ik wil hier geen discussie opstarten over ‘geluk is een keuze’. Ik wil enkel aangeven dat ik vroeger het idee had dat ik mijn geluk in eigen hand had. Door de gebeurtenissen van de afgelopen anderhalf jaar is mijn inzicht verandert. Hoe ga je om met tegenslag? De wijze waarop vind ik wel een keuze. Het is niet makkelijk. Omgaan met de dood van Guusje is een worsteling. Ik ben nog steeds zoekende. Ik heb wel besloten, en dat is mijn keuze, om niet bij te pakken neer te zitten. Een zo mooi mogelijk leven te leven. Dat is mijn uitdaging.

Er zijn momenten vol golven met emoties. Bijvoorbeeld toen ik vandaag enkele kaarten las die de post bezorgde. Soms weten mensen gevoelens zo mooi te verwoorden. Dan word ik geraakt.

In mijn bio staat mijn nieuwe levensmotto ‘op de golven heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet’. Vandaag voelde ik waarom dit motto zo goed bij mij past. Vorig jaar gingen we begin oktober varen. Samen met Elsbeth, haar man en twee kinderen. Zij schoot twee korte filmpjes. Deze ontvang ik per mail. De laatste bewegende beelden waarop ik Guusje hoor spreken. Haar laatste woorden: 'Goede vaart.'