Onze oudste dochters geven
vanavond een feest. Janneke was afgelopen zomer jarig. Lisa morgen. De dames
hebben Yvonne en mij verzocht om het huis uit te gaan. Samen met Hans, Anton en
Loes. Ik heb voorgesteld om naar de film ‘Alles is familie’ te gaan. Ik vond
‘Alles is liefde’ erg leuk en heb zin in een avondje lachen.
Bij het ontbijt zegt Anton
dat we vanavond echt niet naar ‘Alles is familie’ kunnen gaan. Ik vraag:
‘Waarom niet?’ Anton: ‘Weet je wel waar die film over gaat?’ Hij laat mij de
trailer zien. Anton: ‘Niet geschikt voor Loes, pap.’ Ik moet hem gelijk geven.
Ik heb geen trek om vanavond aan mijn negenjarige dochter uit te leggen wat
‘sperma’ en ‘lui zaad’ is.
Yvonne en ik zitten opgescheept met een uitdaging. Wat gaan we vanavond doen? Er draait geen enkele film in de bioscoop die ook voor Loes geschikt is. Na een half uur zoeken op het internet denk ik terug aan de afgelopen jaren. We zijn met alle kinderen enkele keren naar de schouwburg geweest. Theater Terra maakt mooie voorstellingen. In het verleden hebben we genoten van ‘Brief voor de koning’. Volgens de website van het theatergezelschap spelen ze vanavond in Cuijk. Er zijn nog enkele kaarten beschikbaar.
’s Middags zijn Janneke en
Lisa druk met de voorbereidingen voor vanavond. Er worden statafels geplaatst
en drank ingekocht. Dit wordt een 16-plus feest.
Aan het einde van de
middag stappen we in de auto. Met drie kinderen op de achterbank rijden Yvonne
en ik richting Cuijk. Onderweg eten we bij McDonalds. Ineens mis ik Guusje
enorm. Met haar zat ik vorig jaar regelmatig bij McDonalds.
De schouwburg in Cuijk
heeft een mooie zaal. We zitten op de achterste rij en hebben toch goed zicht.
De voorstelling is ‘De koning van Katoren’ en wordt gespeeld door vijf acteurs.
Op inventieve wijze en gebruikmakend van diverse stijlen wordt het verhaal
verteld. Als we na de voorstelling in de foyer staan, concludeert Anton dat er
negen acteurs waren. Het kost me moeite om hem te overtuigen dat het er toch
maar vijf waren. Knap gespeeld. In de auto terug naar huis zijn ook onze
kinderen het erover eens dat het een prachtige voorstelling was. In hun
woorden: super vet. In mijn woorden: een aanrader.
We komen weer thuis. De
muziek staat hard. Het is gezellig. Hans, Anton en Loes gaan naar boven. Yvonne
en ik kijken elkaar aan. We besluiten richting ‘De Lakei’ te lopen. Lang
geleden dat we een avond aan de bar hebben gezeten. We krijgen naast drank ook
eten en toetje gereserveerd. Als ik afreken, kijk ik naar het boek van
KanjerGuusje. ‘De Lakei’ heeft enkele exemplaren op de bar staan voor de
verkoop. Onze dochter kijkt me aan vanaf de kaft.
Het was een mooie avond. Ik
heb genoten. Ik realiseer me dat onze kinderen ouder worden, behalve dat mooie
blonde meisje met de pet. Ze blijft jong. Voor altijd.