Zaterdag 24 november 2012

Onze oudste dochters geven vanavond een feest. Janneke was afgelopen zomer jarig. Lisa morgen. De dames hebben Yvonne en mij verzocht om het huis uit te gaan. Samen met Hans, Anton en Loes. Ik heb voorgesteld om naar de film ‘Alles is familie’ te gaan. Ik vond ‘Alles is liefde’ erg leuk en heb zin in een avondje lachen.

Bij het ontbijt zegt Anton dat we vanavond echt niet naar ‘Alles is familie’ kunnen gaan. Ik vraag: ‘Waarom niet?’ Anton: ‘Weet je wel waar die film over gaat?’ Hij laat mij de trailer zien. Anton: ‘Niet geschikt voor Loes, pap.’ Ik moet hem gelijk geven. Ik heb geen trek om vanavond aan mijn negenjarige dochter uit te leggen wat ‘sperma’ en ‘lui zaad’ is.

Yvonne en ik zitten opgescheept met een uitdaging. Wat gaan we vanavond doen? Er draait geen enkele film in de bioscoop die ook voor Loes geschikt is. Na een half uur zoeken op het internet denk ik terug aan de afgelopen jaren. We zijn met alle kinderen enkele keren naar de schouwburg geweest. Theater Terra maakt mooie voorstellingen. In het verleden hebben we genoten van ‘Brief voor de koning’. Volgens de website van het theatergezelschap spelen ze vanavond in Cuijk. Er zijn nog enkele kaarten beschikbaar.

’s Middags zijn Janneke en Lisa druk met de voorbereidingen voor vanavond. Er worden statafels geplaatst en drank ingekocht. Dit wordt een 16-plus feest.

Aan het einde van de middag stappen we in de auto. Met drie kinderen op de achterbank rijden Yvonne en ik richting Cuijk. Onderweg eten we bij McDonalds. Ineens mis ik Guusje enorm. Met haar zat ik vorig jaar regelmatig bij McDonalds.

De schouwburg in Cuijk heeft een mooie zaal. We zitten op de achterste rij en hebben toch goed zicht. De voorstelling is ‘De koning van Katoren’ en wordt gespeeld door vijf acteurs. Op inventieve wijze en gebruikmakend van diverse stijlen wordt het verhaal verteld. Als we na de voorstelling in de foyer staan, concludeert Anton dat er negen acteurs waren. Het kost me moeite om hem te overtuigen dat het er toch maar vijf waren. Knap gespeeld. In de auto terug naar huis zijn ook onze kinderen het erover eens dat het een prachtige voorstelling was. In hun woorden: super vet. In mijn woorden: een aanrader.

We komen weer thuis. De muziek staat hard. Het is gezellig. Hans, Anton en Loes gaan naar boven. Yvonne en ik kijken elkaar aan. We besluiten richting ‘De Lakei’ te lopen. Lang geleden dat we een avond aan de bar hebben gezeten. We krijgen naast drank ook eten en toetje gereserveerd. Als ik afreken, kijk ik naar het boek van KanjerGuusje. ‘De Lakei’ heeft enkele exemplaren op de bar staan voor de verkoop. Onze dochter kijkt me aan vanaf de kaft.

Het was een mooie avond. Ik heb genoten. Ik realiseer me dat onze kinderen ouder worden, behalve dat mooie blonde meisje met de pet. Ze blijft jong. Voor altijd.