Ik stop bij een huis op de
Hogevaert. Een jonge studente komt naar buiten. Ze heeft gevraagd met te mogen
interviewen. Ze heet Wilke. Ik neem haar mee naar een vestiging van Kwik-Fit.
Mijn auto krijgt winterbanden.
Wilke werkt aan een
project over rouwen bij kinderen. Ze is met name geïnteresseerd in Loes. Mijn
standpunt is dat ik naar onze dochter kijk door mijn volwassen ogen. Wat denkt
Loes? Hoe ervaart zij de werkelijkheid? Ik interpreteer mijn eigen
waarnemingen. Ik zie dat onze jongste dochter veel bezig is met haar overleden
zus. Ik twijfel nog steeds of de onomkeerbaarheid van de dood volledig tot haar
is doorgedrongen.
De dood van Guusje heeft ons als gezin veranderd. Ik zeg wel eens: ‘Guusje is overal.’ De lege stoel aan tafel. De kaars die wordt aangestoken op vakantie. De mensen die ineens naar hun schoenen kijken op straat. De lach die anders voelt dan vroeger. Toen geluk nog een gewoonte was.
De winterbanden liggen
erop. Onderweg naar huis stapt Wilke de auto uit. Ze bedankt me voor het
interview en belooft me een uitwerking ervan te mailen. Thuis ga ik aan het
werk. Ik heb geen beste dag. Ik mis gewoon ons blonde meisje enorm. Tijdens de
lunch met Loes ervaar ik een dubbel gevoel. Ik geniet van het vrolijke gebabbel
van onze jongste dochter. Op hetzelfde moment voel ik verdriet, omdat Guusje
nooit meer bij ons aan tafel zal zitten.
Na het avondeten besluit
ik dat het tijd is om mijn mailbox op te schonen. Ik krijg nog steeds
indrukwekkende verhalen toegestuurd. Hieronder volgt zo’n verhaal. Ik heb de
tekst enigszins aangepast, zodat de afzender anoniem blijft.
Wat een respect voor jullie en wat mooi het
luisterboek.
Ik wil nog even het volgende kwijt. Vorig jaar is
het mooie boek kanjerguusje uit gekomen en mijn dochter heeft het gelezen.
Ze zat net in een periode dat het niet lekker liep.
Er gebeurde zoveel ze heeft weken rondgelopen met een knoop in haar maag. Toen
kwam het boek kanjerguusje. Het heeft haar geholpen om knopen door te hakken en
ze is zo blij met haar keuze.
Ze besloot om te stoppen met haar sport en haar
opleiding.
Ze wilde ook werken en leren met haar gevoel en
haar hart en echt iets betekenen voor andere en zit nu op de opleiding
verpleegkunde en werkt in het weekend in een verzorgingshuis. Uiteindelijk wil
ze graag op een kinderafdeling gaan werken in een ziekenhuis.
Een ander voorbeeld:
Vorig jaar ontdekte ik jouw blog. En werd ik
meegezogen in het verhaal over
Guusje. Sindsdien heeft zij een plekje in mijn
hart. Ik heb het boek en lees je blog elke dag.
Ik heb mijn
broer verloren. Ik was 13 en hij 15. Hij werd aangereden door een auto. Ik
herinner mij die eerste periode als erg verdrietig. Verder zit ook hij in mijn
hart. Soms komt hij ineens in mijn gedachten. En dat is een warm gevoel. Het is
bijna 30 jaar geleden en nog steeds hoort hij erbij. Als er een familiefoto
gemaakt wordt, staat er ook een foto van hem bij. Mijn zoon lijkt op mijn
overleden broer. Ik heb eens aan mijn moeder gevraagd of ze dat niet vervelend
vond. Maar dat vond ze niet. Ze vond het juist fijn.
Dit jaar heb ik op 30 oktober de hele dag een ronde
paarse kaars gebrand voor Guusje.
Hoe moeilijk een dag ook
mag zijn. Elke dag zijn er cadeautjes. Zoals de mailtjes hiervoor. Lichtpuntjes
in donkere dagen van december.