Boekpresentatie

Op vrijdagavond 1 november was de presentatie van We houden je vast. Er waren tweehonderd genodigden. Het was een prachtige avond. Ik had ervoor gekozen om stil te staan bij twee jaar KanjerGuusje. Deze organisatie zet zich in voor de ondersteuning van de zorg voor kinderen met kanker en hun naasten.



Om half 8 kwamen de eerste gasten. Nikki Henskens zong bij binnenkomst. Theatermaakster Marij den Teuling presenteerde de avond. Guusje speelde toneel onder leiding van Marij. 



De eerste sprekers waren Jan-Willem Koppers en Dennis Moeke. Zij spraken namens KanjerGuusje. 



Jan-Willem is voorzitter van KanjerGuusje. Hij bedankte de aanwezigen voor hun steun en stond kort stil bij de projecten: de speelkamer voor de nieuwe kinder-intensive-care van het Wilhelmina KinderZiekenhuis (WKZ), de materialen voor het Emma Kunstatelier, de adoptie van de hartjeskraal van de KanjerKetting, de steun aan het kinderkamp van de VOKK, de steun aan het mentorprogramma van de VOKK en het speelgoed in ziekenhuizen.



Dennis Moeke is bestuurslid. Hij vertelde waarom hij zich inzet voor KanjerGuusje. Een persoonlijk verhaal waarin zijn zus een rol speelde. Ze overleed enkele jaren geleden. Dennis mist haar elke dag.




Daarna volgde de uitreiking van het eerste exemplaar van We houden je vast aan Arthur van het Emma Kunstatelier



Ik ontmoette Joseph Oubelkas enkele maanden na het overlijden van Guusje. Onze ontmoeting heb ik beschreven in We houden je vast. Joseph vertelde de aanwezigen dat hij meer dan vier jaar onterecht gevangen had gezeten in Marokko. Zijn moeder zei tegen Jospeh, nadat hij gevangen was gezet, dat ze hem zou gaan steunen, maar dat hij het uiteindelijk zelf moest doen. Betrokkenheid en kracht.






De zaal was muisstil toen Nikki Henskens 'Left that body long ago' zong.



Daan Westerink komt ook voor in We houden je vast. Ze verloor haar moeder toen ze 14 was. Ze laat vaak een oude klassefoto zien. Wie herkent het meisje dat twee maanden eerder haar moeder verloor? Niemand. Rouwende kinderen zien eruit zoals andere kinderen. Haar verhaal past bij de cover van mijn boek. Vijf vrolijke gezichten. Vijf kinderen die het verlies van hun zus bij zich dragen.



Tot slot vertelde ik over kracht, betrokkenheid en trots. Kracht vanuit jezelf, betrokkenheid van de omgeving en trots op de overledene. Ik vroeg hoeveel kinderen erop de cover van het boek zichtbaar zijn. Een buitenstaander ziet er vijf. Ik zie er zes. Guusje is er altijd bij.