En dan nu ineens
dit......!!
Als ik terugdenk
aan het openhartige gesprek dat we met een aantal collega's hadden tijdens het
avondeten, herinner ik me vooral de toewijding, energie en liefde waarmee jij,
Lowie, over jouw gezin sprak.
Die eigenschappen
worden nu behoorlijk op de proef gesteld.
e-mail van Rob, collega Cambreur College – 4 april 2011
Zeven maanden zomertijd
Zeven maanden ziek
Ik heb hoofdpijn.
Voelt als een kater na een feestje. Het was een prachtige avond. Veel aan
Guusje gedacht. Liedjes komen anders binnen dan voorheen. Voorafgaand aan het
concert klonk: it’s getting better all the time. Sprak me altijd aan. Heb niks
meer met dit nummer. Hoort bij een vorig leven. Het leven waarin alles goed kwam.
Ik wil naar
buiten. Samen met Yvonne, Loes en Anton maak ik een boswandeling. Wat ben ik
chagrijnig. Waarom? Geen idee. Of is het dan toch die belastingaangifte die nog
steeds niet is ingevuld?
Weer thuis gaan we
naar Family Fit Healthcenter. Daar wordt vandaag gesport voor twee goede
doelen: KanjerGuusje en Villa Joep. Net als gisteren ben ik onder de indruk van
de mensen die sporten voor een goed doel. De opbrengst is bijna 2400 euro.
Hiervan is de helft voor Stichting KanjerGuusje. Er worden ook nog even 5
boeken verkocht. Dat betekent signeren.
De rest van de dag
ben ik druk. Het lijkt wel of de stroom van e-mails nooit opdroogt. Een goed
teken. Verder werk ik aan een persbericht voor 5 mei. Dan wordt er bij Chalet Fontaine een groots evenement georganiseerd. Ook weer voor Stichting
KanjerGuusje.
Zomertijd betekent
langer licht. Daarom vandaag een tweede boswandeling. Na het avondeten. Yvonne
vertelt dat ook zij veel bezig in met Guusje. We kijken samen terug naar vorig
jaar. Het weekend dat alles nog goed zou komen.
Thuis begin ik
toch maar aan de belastingaangifte. Ik loop vast bij de zorgkosten. Ik ben er
inmiddels achter dan uitvaartkosten niet meer aftrekbaar zijn. Verblijf in het
Ronald McDonald Huis wel. Ik blader in de map met Guusjes papieren. Kom het
verslag tegen dat gemaakt is op vrijdagmiddag 28 oktober. Het gesprek met de
artsen. Ik moet doorbladeren. Dat verslag nu niet gaan zitten lezen. Wat doe ik?
Lezen natuurlijk. Het gesprek herbeleven. Zal ik vanaf 31 maart mijn eigen boek
weer dagelijks gaan herlezen? Elke dag opnieuw beleven? Op Twitter lees ik
berichtjes van mensen die dat gaan doen. Ben ik in elk geval niet de enige.
Onze Guusje
Ze moest eens
weten