De meeste mensen willen weten hoe het met Guusje gaat. Gisterochtend hoopte ik haar op te halen uit het ziekenhuis. Lekker naar huis. Toeleven naar dinsdag. De dag waarop het grote avontuur zou beginnen. Mogelijk gemaakt door Doe Een Wens. De vervulling van Guusje’s grootste wens.
Tassen inpakken en cadeautjes kopen. Guusje mag goed worden verwend. Het is moeilijk om thuis weg te komen. Ik arriveer pas na twaalven in het Emma Kinderziekenhuis AMC. Guusje is dolblij met de spullen van Topmodel die ik voor haar heb gekocht. Ze reageert dolenthousiast.
Hoewel Yvonne heeft gezegd hoe Guusje erbij ligt, schrik ik. Ze praat met een licht stemmetje. Infusen, katheter, zuurstof, monitor. Daar ligt ons kleine blonde meisje. Het gaat niet goed.
De verpleegkundige zegt dat we aan het begin van de middag een gesprek krijgen met de kinderoncoloog. Dit voelt niet goed volgens Yvonne. Ik merk dat mijn hoop langzaamaan vervliegt.
Het duurt lang. Diverse malen wordt verteld dat het gesprek zo gaat beginnen. De hoogspanning stijgt. Minuten lijken uren. Gelukkig komt een van Guusje’s favoriete verpleegkundigen, die werkt op de afdeling waar onze dochter wekenlang werd verpleegd, een kijkje nemen. Haar bezoek breekt de tijd.
We zitten in een kamer met drie artsen en een verpleegkundige. De hoogste in rang neemt het woord. Ze is niet Guusje’s behandelend arts, maar maakt met enkele opmerkingen duidelijk dat ze heel veel over onze dochter weet. Deze kinderoncoloog heeft slecht nieuws. De artsen staan met de rug tegen de muur. Ze kunnen weinig voor Guusje doen. Ze kunnen haar comfort bieden. Meer niet.
Guusje’s lichaam is zo ziek dat diverse behandelingen zijn uitgesloten. De deuren zijn dicht. Kan ze nog herstellen? Volgens de oncoloog: “Never say never!” Daarom wordt Guusje vanmiddag bestraald. Misschien ontstaat er dan littekenweefsel op de plaats waar mogelijk de tumor een bloedvat stuk heeft gemaakt. Dan zou het bloeden kunnen stoppen. De kans op succes is klein.
Yvonne en ik zijn emotioneel. Het kan fout gaan. Misschien al heel snel. We moeten met Guusje praten. Dat doen we na het bestralen.
We zijn veel tijd kwijt met de bestraling. Daarna volgt het moeilijke gesprek met Guusje. Er is weer een favoriete verpleegkundige op bezoek. Fijn dat zij erbij is voor onze dochter. Dat geeft vertrouwen. Een arts, ook een goede bekende, vertelt tegen Guusje dat hij niets meer voor haar kan doen waardoor ze beter wordt. Daarna geef ik aan dat mama en papa er altijd voor haar zullen zijn. Als het niet gaat, dan gaat het niet meer. Dat is niet erg. Ik merk dat ik moeite heb om mijn emoties de baas te blijven. Het moet. Guusje heeft nu niets aan een huilende papa.
Na dit gesprek wordt het tijd om de familie in te lichten. Aan de andere kant van de lijn emoties. Onze kinderen komen vanavond nog op bezoek. Ze willen Guusje zien. Samen met oom René, tante Diana, opa Ad en oma Nel. Er hangt een vreemde sfeer. Wie zegt er iets? Wat zeg je dan? Iedereen heeft het moeilijk. Volwassenen en kinderen.
Onze dochter Lisa is nog op de Canarische Eilanden. Op vakantie met haar vriendin Daniëlle en haar ouders. Lisa is emotioneel aan de telefoon. De oncoloog heeft geadviseerd dat Lisa zo spoedig mogelijk terug komt naar Nederland. Hoe duidelijk kun je zijn? Een reële kans dat ons kleine blonde meisje het niet redt. Kun je nog wel spreken van een kans?
Er is nog meer bezoek. Twee verpleegkundigen van de afdeling waar Guusje zo lang werd verpleegd. Deze dames stralen genegenheid uit naar onze dochter. Wat een schatten! Voor altijd in ons hart.
Verder komt ook Victor langs samen met zijn dochter Nikki. Guusje gaf vanmiddag aan dat ze vriendin Nikki graag wilde zien.
Het is laat, als iedereen vertrokken is. Guusje wil slapen. Weer die vervelende pijn. Als ze eindelijk slaapt, zijn er emoties.
Ik kijk op mijn iPhone. In de loop van de avond heb ik een tweet geplaatst. Er zijn veel reacties. Lieve woorden voor Guusje. Onze kanjer.
Yvonne en ik slapen bij Guusje. Als ik dit schrijf, is ze enkele keren wakker geweest. Ik zeg steeds dat ze rustig kan gaan slapen.
"Papa en mama zijn bij jou. Voor altijd."
"Papa en mama zijn bij jou. Voor altijd."