Yvonne heeft een
afspraak bij de kaakchirurg. Tegen 11 uur parkeer ik de auto bij het TweeSteden
Ziekenhuis in Waalwijk. Ik denk aan bloedprikken samen met Guusje. Yvonne aan
de eerste röntgenfoto. Als we ons willen melden, is de verpleegkundige van
kaakchirurgie in gesprek. Hij bereidt iemand voor op een afspraak. Minstens
drie dagen rust houden. Het kan nog langer duren. Zorgen dat er medicijnen in
huis zijn tegen de pijn. Klinkt erg bemoedigend, als je dadelijk de stoel in
mag. Ik glimlach tegen Yvonne. Ze lacht terug. Ik wrijf over haar rug. Ze is
gespannen.
Yvonne gaat mee voor de behandeling. Ik lees ondertussen een boek. Het duurt veel bladzijden. Dan staat Yvonne weer voor me. Ze heeft het moeilijk. Tranen in haar ogen.
‘Het gaat niet?’
‘Nee.’
‘De behandeling?’
‘Die viel wel
mee.’
‘Wat dan niet?’
‘De gele
gordijnen.’
De behandelkamer
nam Yvonne mee terug naar het eerste bezoek aan het ziekenhuis. Samen met Guusje.
Gelukkig was de verpleger een warm mens. Hij toonde begrip. In tegenstelling
tot de kaakchirurg. Voor hem was het een standaardbehandeling.
We lopen rustig
naar buiten. Praten over Guusje. En over de moeder van Yvonne. Met haar lijkt
het goed te gaan. Thuis gaat Yvonne op de bank liggen. Ik loop naar school.
Vanmorgen was Anton gespannen. Op school heeft hij een werkstuk over kanker
gemaakt. Vandaag had hij een spreekbeurt. Als Anton naar buiten komt, vraag ik
naar zijn cijfer. Vol trotst meldt hij een 8½.
We wonen in een
drukke eenrichtingsstraat. Vandaag straatspeeldag. Vanaf 12 uur geen verkeer.
Er wordt zelfs een springkussen opgeblazen. Ik denk aan vorig jaar. Guusje
wilde zo graag meedoen. Dat ging niet. Ik heb haar toen vermaakt.
Ik vertrek naar kantoor. Als ik om 7 uur weer thuis ben, hoor ik
dat de straatspeeldag gezellig was. Yvonne ligt op de bank. Nog steeds pijn. Hans
maakt shoarma voor me warm. Ik eet te veel. Tijdens de voetbalwedstrijd
Nederland-Duitsland lig ik uit te buiken op de bank. De wedstrijd is niks. Op
Twitter veel humor. Is het vreemd dat er tijdens een slechte wedstrijd van
Oranje wordt gelachen? Als ik erover nadenk niet. Tegenstellingen gaan vaak
samen. Tijdens mijn rouw zijn er ook niet enkel tranen. De pijn en de lach. Ze
wisselen elkaar af.