Telefonisch vergaderen
vanuit de auto. Ik wist enkele jaren geleden niet dat het mogelijk was. Deze
ochtend heb ik een ‘conference call’ met collega’s. Tot aan Utrecht ben ik in
gesprek. Handsfree natuurlijk.
Ik heb een drukke werkdag.
Pas na 7 uur ben ik thuis. Yvonne zorgt voor mijn avondeten. We praten over
Xena. Ze heeft vandaag haar laatste chemo. Het einde van twee jaar behandeling
tegen leukemie. Lichamelijk en geestelijk zwaar. De buitenwereld ziet het
bloemetje aan de KanjerKetting als finish. Mijlpaal is misschien een betere
term. Na vandaag volgen periodieke onderzoeken. Hopen dat de leukemie
wegblijft. Hopen dat de zogenaamde late effecten meevallen. Ik hoor vaak van
ouders dat het spannend blijft. Anders dan voor het bloemetje, maar
wel spanning.
Morgen is het pakjesavond. Ik heb een hekel aan knutselen. Daarom maak ik nooit een surprise. Wel een gedicht. Alleen heb ik moeite om de inspiratie ervoor te vinden. Na hangen en wurgen heb ik amper één A4’tje met tekst. Niet genoeg. Morgen tussendoor verder rijmen.
Anja belt. Zij is de
moeder van Xena. We hebben een goede band. Xena was belangrijk voor Guusje. Anja
vraagt of het moeilijk voor me is. Ik geef aan dat ik natuurlijk graag had
gezien dat Guusje een bloemetje zou hebben gekregen aan haar KanjerKetting. Nu
eindigt deze met een hartje. Het is echter geen strijd waarbij Xena wint en
Guusje verliest. Ook toen Pieter, een dag na Guusjes overlijden, schoon werd
verklaard, was ik blij. Hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Zeker op zo’n
moment. Ik ben blij voor elk kind dat overleeft. Ik heb verdriet bij elk kind
dat overlijdt. Kinderen mogen niet sterven. Elk kind verdient een morgen.
Later op de avond spreek
ik telefonisch met de ouders van Martine. Ik ontmoette Martine en haar moeder
op 2 mei 2011. Ze maakten indruk op me. Martine is op Tweede Kerstdag
overleden. Tijdens het telefoongesprek realiseer ik me weer dat ouders van een
overleden kind vaak dezelfde emoties en ervaringen delen.
Elke ochtend word ik
wakker. Mijn eerste gedachte: Guusje is dood. Zo beginnen meer ouders van een
overleden kind met hun dag.
Martines vader vertelt dat
hij autorijdt zonder radio. Ik was me er niet van bewust. Sinds het overlijden
van Guusje, rijd ik ook vaak zonder muziek. Het geluid van de stilte is mooier
dan vroeger.
Met Martines moeder spreek
ik over angst voor de dood. We zijn beiden niet meer bang om dood te gaan. Onze
kinderen gingen ons voor. Dit wil niet zeggen dat ik dood wil. Ik hou van het
leven. Zelfs zonder Guusje.