Zondag 24 april 2011

Het is nacht. Vanuit mijn bed zie ik een verpleegkundige naast Guusje’s bed zitten. Ze houdt Guusje vast. Ze heeft haar hoofd op Guusje’s kussen gelegd. Ze spreekt op rustige toon. Een lieve verpleegkundige die onze dochter een beetje troost biedt.

Als ik 's morgens opsta, zie ik dat er een boek op het nachtkastje ligt. Er zit een wenskaart in met de volgende tekst:

Mijn Griezelbus is al zo oud dat die een beetje uit elkaar begint te vallen. Maar ik hoop dat je het boek toch met veel plezier gaat lezen. Je mag het houden. Je bent ècht een kanjer. Fijne Pasen.

Een mooi begin van Eerste Paasdag.

Helaas gaat het met Guusje vandaag weer niet goed. Ze heeft pijn. Ze is misselijk. ’s Nachts voerde ik een gesprek met de verpleegkundige. Ze vindt het slim dat Yvonne en ik beurtelings bij Guusje slapen. Anders zouden we het volgens haar nooit volhouden. Dat klopt, maar hoe houdt Guusje het dan vol? Dat moet wel pure wilskracht zijn! Guusje is een kanjer!

Er zijn veel zorgzame verpleegkundigen. Als ze goed voor je kind zorgen, wil je als ouder graag iets terugdoen. Wanneer ik tijdens het ontbijt koffie ga tappen, hoor ik een verpleegkundige bellen. Ze informeert of andere afdelingen paasbrood hebben gekregen. Het verplegend personeel krijgt elk jaar paasbrood. Dit jaar niet. Ik haast me naar het Ronald Mc Donald Huis. Daar zijn tien paasbroden bezorgd van elk een meter lengte. Ik vertel tegen de dame achter de balie over het gesprek dat ik heb opgevangen. Even later loop ik met een paasbrood van een meter door het AMC. De reactie van de verpleging is uitbundig. De dames zijn dolblij en zullen het brood delen met andere afdelingen. Eerste Paasdag wordt nog mooier.

Er zijn weinig patiënten op Guusje’s afdeling. Er heerst een vrolijke stemming. Twee verpleegkundigen van de avondploeg spelen tafelvoetbal met onze kinderen. Daarna nemen Yvonne en ik het over. Tijdens het spel raken we in gesprek met een chirurg die passeert. Hij houdt zich bezig met de planning van de operaties. Het spelletje tafelvoetbal valt stil. Kan Guusje worden geopereerd?

De chirurg deelt mee dat Guusje misschien in de week na Koninginnedag wordt geopereerd. Yvonne en ik weten niet goed hoe we moeten reageren. Moeten we blij zijn? Als de chirurg weg is, zijn er meteen weer vele vragen. Toch lijkt de mededeling van de chirurg op een blijde paasboodschap: Guusje kan worden geopereerd. Yvonne en ik zijn opgelucht. Onze grootste angst was dat Guusje niet kon worden geopereerd. 

We weten dat er nog meer moet gebeuren dan alleen maar opereren. Alleen een operatie zal niet voldoende zijn. Voor nu moeten we daar maar niet aan denken.

Denk in kleine stapjes
Elke zegening telt
Eerste paasdag is een mooie dag