Als ik vroeg in de ochtend in Guusje’s slaapkamer kijk, ligt ze nog te slapen op haar zij. Zo heb ik ons kleine blonde meisje al heel lang niet zien liggen. Heerlijk in haar nieuwe bed. Geen monitor om hartslag, saturatie en ademhaling te registreren. Geen infuuspalen. Ook ik heb heerlijk geslapen. Eindelijk weer eens een keer gewoon naast Yvonne. Dat is lang geleden.
Het is een rustige zaterdag. Boodschappen doen. Bezoek met Guusje en Loes aan mijn ouders. Emotioneel voor deze oude mensen. Ze hebben hun kleindochter vele weken niet gezien. Veel gesprekken met buurtbewoners. Misschien dat mensen het moeilijk vinden om ons aan te spreken. Dat is niet nodig. We kunnen er goed over praten.
Als je een bepaalde auto koopt, dan kom je overal hetzelfde type tegen. Zo is het nu ook met Guusje’s ziekte.
In de Jumbo lopen we een moeder van een klasgenootje tegen het lijf. Ze heeft kanker en is kaal geworden door de chemo. We maken een praatje.
De lieve man met de grote hond komt thuis. Terug uit het ziekenhuis van een chemokuur. We brengen een kort bezoek.
Om 16 uur geeft vriendin Nikki een tuinconcert voor klasgenootjes. Nikki kan goed gitaar spelen en zingen. Yvonne en ik gaan er met Guusje naar toe. Onze dochter geniet enorm van het weerzien met haar vriendinnen. Als ik na een tijdje bezorgd informeer of het gaat, geeft Guusje duidelijk aan dat ze niet naar huis wil.
Tijdens het avondeten is het ouderwets gezellig. Onze oudste kinderen praten honderduit over hun middelbare school. Het lijkt weer alsof er geen normale leraren zijn op hun school. Daarna ga ik met Lisa, Anton en Loes de hond uitlaten in de bossen. Het oude leven weer een beetje oppakken. Het is mooi weer. Even mijn weblog schrijven in de tuin. Guusje zit met de haar broers en zussen in de bank. Lekker film kijken op zaterdagavond. Doe mij maar een Grimbergen. Dat is lang geleden. Proost!