Een rustige dag. Een dag waarop Guusje meer doet dan Yvonne en ik van haar verwachten. Moeten we haar niet afremmen?
In de ochtend gaat ons kleine blonde meisje naar school tot aan de ochtendpauze. Daarna heeft haar groep gym. Thuis ontvangen we de huisarts. Daarna haal ik Janneke van school samen met een Amerikaans meisje dat de komende dagen bij ons logeert in het kader van een uitwisselingsprogramma.
In de middag gaat Guusje weer naar school. Ze houdt het goed vol in de klas dankzij een ouderwetse plastic tuinstoel.
Uit school gaat Guusje naar haar vriendin Nikki. Ik breng haar met de auto. Drink koffie met Victor, de vader van Nikki. Na een uurtje is het genoeg geweest. Ik neem Guusje weer mee naar huis. Even uitrusten en eten.
Voordat duidelijk werd dat Guusje ernstig ziek is, ging ze elke dinsdagavond met haar broer Anton naar tekenles. Voor Anton is het leven tijdens Guusje’s ziekenhuisopname gewoon doorgegaan. Hij gaat daarom ook vanavond naar tekenles. Guusje wil mee met Anton. Yvonne en ik kijken naar elkaar. Wordt het niet allemaal een beetje te veel. Omdat Guusje graag tekent, breng ik haar naar tekenles. Deze les duurt anderhalf uur. Na een uur wordt Yvonne gebeld. Het gaat niet meer. Als Guusje thuiskomt, gaat ze weer uitrusten. Thuis lekker op de bank. Kopje thee met koek. Spelletjes op haar iPad.
Kortom, een mooie dag. Steeds meer een gewoon leven voor Guusje. Twee bezorgde ouders die zich steeds afvragen of ze het goed doen.
Terwijl de huisarts ons bezoekt, zit Guusje in vriendinnenboekjes te schrijven.
Voorbeelden van vragen die ze beantwoordt:
Wat is je favoriete eten?
Wat is je favoriete boek?
Er is ook de vraag:
Wat wil je later worden?
Antwoorden van andere meiden zijn:ruiter, zangeres of schooljuf.
Het antwoord van Guusje is geen beroep.
Wat wil je later worden, Guusje?
Honderd jaar!