Hemelvaartsdag. Heel mooi weer. Al vroeg leg ik kussens in de tuinstoelen en plaats ik parasols. Guusje voelt zich niet lekker. Wij zijn bezorgd en vragen ons af waarvan. Sondevoeding? Chemo? Pijn? Medicijnen?
Rond 12 uur ontvangen we bezoek. Mijn zus Anne-Marie en haar man Ton. We hebben voor Ton een verjaardagscadeau. Hij was een maand geleden jarig. Toen zaten Yvonne en ik met Guusje gevangen in de wereld van het AMC. Aangezien hij en mijn zus elk weekend op vijf kinderen van ons hebben gepast, mag een verjaardagscadeau niet ontbreken. Mijn zus is erg zorgzaam. Toen ik twee dagen geleden tijdens een telefoongesprek vertelde dat we nieuwe gordijnen nodig hebben voor de slaapkamer van Guusje en Loes, stelde ze meteen voor om vandaag oude gordijnen mee te nemen. Dan hangt er alvast iets en kunnen wij rustig de tijd nemen om het goed te regelen.
Haar dochter Hanneke komt ook langs met vriend Niels. Ze hebben een nieuwe auto gekocht. Deze moet natuurlijk even geshowd worden.
Als de visite is vertrokken, gaan Yvonne en ik erop uit met Guusje en Loes. Bij Didi in Tilburg ruilen we kleding die we hebben gekregen van mijn zus Miriam. We ontmoeten onze dochter Janneke en haar vriend Peter. Zij zijn ook in de Heuvelstraat. Met behulp van sms hebben we elkaar zo gevonden. Janneke en Peter gaan wel even mee een broodje eten en koffie drinken bij de Koffieclub.
Vervolgens gaan we naar het Wandelbos. IJsje eten en dieren kijken. Loes wil de speeltuin in, maar Guusje wil naar huis. Ze voelt zich niet lekker. De hele dag al niet.
Na het avondeten ga ik onze hond Balou uitlaten. Als ik vertrek, zit Guusje uitgeteld in de bank. Anton speelt buiten met een bal. Een oneerlijke tegenstelling.
Ik laat Balou uit in de bossen achter de Efteling. Ik loop een flink stuk. Het is echt heel mooi weer. Mijn gedachten zijn vooral bij Guusje. Niet alleen tijdens het wandelen. De hele dag. Als een misplaatste obsessie.
Aan het einde van mijn route passeer ik Villa Pardoes. In de tuin zijn ouders aan het barbecueën en kinderen aan het spelen. Ik bekijk deze ouders anders dan voorheen. Allemaal ouders van kinderen met een levensbedriegende ziekte.
Ik loop met Balou langs de parkeerplaats van Villa Pardoes. Er staat een grijze Volkswagen Sharan. Lijkt sprekend op onze Ford Galaxy. Ik loop snel verder. Dit voelt heel onprettig.
’s Avonds krijgen we bezoek van mijn neef Johan en zijn vrouw Rachel. Ze wonen in de Verenigde Staten. We spreken de hele avond Engels. Johan en ik hebben hetzelfde gevoel voor humor. Het is een gezellige avond. We lachen vaak. De zorgen om Guusje verdwijnen naar de achtergrond.
Als Johan en Rachel zijn uitgezwaaid, vinden we een kaartje in de bus van een moeder. Ze kent ons van scouting. Zij en Yvonne waren in dezelfde periode zwanger. Zij beviel van een zoon. Yvonne van Guusje. Het is een heel lief kaartje. Warme woorden die ons steun geven. Het is heel fijn om zulke kaartjes onverwacht in de bus te vinden.