Het is vakantie. We staan laat op. Rustig ontbijten. Guusje had een goede nacht. Na het ontbijt neem ik contact op met het AMC. Er moet vandaag een röntgenfoto worden gemaakt, maar we hebben hiervoor geen aanvraagformulier. De dame aan de andere kant van de telefoon bevestigt dat we dit formulier nodig hebben. Zonder dit formulier geen foto. Ze zal het klaarleggen bij de balie van de afdeling Kinderoncologie. Het valt me op dat er regelmatig iets fout gaat. Formulieren worden niet toegestuurd of recepten komen niet door bij de apotheek.
Vervolgens rijd ik de BMW naar de wasstraat. Ik hoop dat ik de enige ben, maar dat is bijna nooit het geval. Ook nu niet. Thuisgekomen maak ik de binnenkant van de auto schoon. De tijd vliegt. Het is tijd voor lunch en vertrek naar Amsterdam.
Iedereen denkt dat we in de file staan tijdens onze ritjes naar het AMC. De situatie op de weg is echter anders dan vroeger. De A2 is flink verbreed. Ook vandaag geen files. Wel de andere kant op, maar daar hebben wij geen last van.
In het AMC gaan we eerst het aanvraagformulier ophalen bij de afdeling Kinderoncologie. Vervolgens gaan we naar de balie waar we ons moeten melden voor de röntgenfoto. Dan is de vraag of een foto wel noodzakelijk is. Er wordt vanmiddag ook een CT-scan gemaakt. Een telefonische zoektocht naar Guusje’s oncoloog levert niets op. Waarschijnlijk afwezig vandaag. Yvonne merkt op dat de oncoloog niet voor niets ook een foto zal hebben aangevraagd. Dan toch maar een röntgenfoto maken. Dat is zo gepiept. Vervolgens moet Guusje veel drinken. Nodig voor de CT-scan. Tijdens de scan moet ik in een kamertje wachten. Ik mag niet bij onze dochter blijven. Ik hoor dat ze best lang haar adem moet inhouden. Arme Guusje. Dat vindt ze heel moeilijk. Ik hoor mezelf elke keer denken: “Nu is het genoeg.”
 |
| Veel drinken voor de scan |
Onderweg naar huis is het druk, maar gelukkig geen file. Als we thuiskomen, ben ik erg moe. Ik ga meteen liggen en val in een diepe slaap. Tussendoor eten. Weer slapen. Rond 20 uur word ik gewekt door Anton. Hij springt rond mijn bed. We gaan Kolonisten van Catan spelen.
Het spelletje is best gezellig, maar ik mijn achterhoofd zit steeds die ene gedachte: “Heeft de chemo effect?”