We zijn in Spanje. We komen aan bij het zwembad. Wie als eerste in het water is. Snel mijn t-shirt en slippers uit. Rennen. Springen. Mijn iPhone! Mijn iPhone zit in mijn broek!
“Papa!”
“Ja.”
“Papa! Kom je?”
“Volgens mij roept ze mama, Yvonne.”
“Ik ben om half 6 al bij haar geweest. Nu is het jouw beurt.”
“Ze riep toch echt mama.”
“Papa!”
“Ja, ik kom al. Rustig maar. Wat is er?”
“Ik heb pijn.”
“Wat vervelend voor je. Ik zal even je medicijnen pakken. Kom je gezellig bij ons in bed liggen?”
“Dat is goed. Waar kan ik liggen?”
“Tussen papa en mama.”
“Heb je goed geslapen?”
Even later lachen. Die droom van mij. Met mijn iPhone in het zwembad. Guusje wil weten of het echt gebeurd is. Ik vertel over scoutingkamp van jaren geleden. We kwamen aan bij het zwembad. We deden wedstrijdje. Wie het eerste in het water zou liggen. Ik won. Er zat een pakje sigaretten in mijn broekzak. Was ik vergeten.
Jarenlang antirookcampagnes. Ik rook gewoon door. Het doet me niets. Tot die vreselijke boodschap. Uw dochter heeft een tumor in haar long. Papa stopt direct. Het is geen longkanker. Het heeft niets met roken te maken. Toch rookt papa niet meer. Veel stoppers herinneren hun laatste sigaret. Ik niet.
Guusje wil graag naar de camping. Yvonne’s broer kampeert met vrouw en vier kinderen op camping De Kienehoef. Zijn vrouw Diana twittert een foto. Daarop is duidelijk te zien dat de regenbuien de camping hebben bezocht. Laten we eerst maar eens kijken hoe het weer zich ontwikkelt. Als ik het gordijn opzij duw, zie ik nog altijd een natte Van Beurdenstraat.
Zondagochtend en vakantie. Lekker ontbijten. Geroosterd brood en gekookt ei. Yvonne gaat zorgen dat alles in gereedheid komt voor het campingbezoek. De vooruitzichten qua weer zijn goed.
Ik ga onze hond Balou uitlaten in de bossen. Op zondagochtend zijn er veel honden. Dan kan Balou lekker rennen. Hij springt enthousiast rondjes. Soms springt hij over andere honden. Soms maak ik de opmerking dat hij in een vorig leven een hertje was.
Terug in de auto kijk ik achterom. Ik zie de stoel waar Guusje altijd zit. Lange blonde haren. Best veel. Onze dochter is nog steeds niet kaal. Toch verliest ze veel haren. Wie veel heeft, kan veel verliezen. Bovenop is haar huid duidelijk zichtbaar. Een pruik is nog niet nodig. Een hoed, petje of hoofddoekje wel.
Als ik thuiskom, vertelt Yvonne dat Guusje moest overgeven. Ik merk op dat het de eerste keer is. Iedereen spuugt bij chemo. Ons kleine blonde meisje nog nooit. Tot nu toe dan. Ze vroeg tijdens het ontbijt om een pilletje tegen de misselijkheid. Heeft ze niet gekregen.
Als Guusje moet spugen en zich ziek voelt, kunnen we beter thuisblijven. Daar is Guusje het niet mee eens. Ze is kind en wil dolgraag naar de camping. Als we vragen hoe ze zich voelt, kunnen we het antwoord raden.
Even later rijden we richting St. Oedenrode. Onze dochters Janneke en Lisa blijven thuis. Achterin de auto zijn de kinderen druk. We gaan naar de camping. Hans, Anton, Guusje en Loes hebben er zin in.
Het bezoek aan de camping is leuk. We zijn nog maar net gearriveerd of de zon begint te schijnen. Warme zonnestralen. Ik rits de pijpen van mijn broek. Sandalen aan. Onze kinderen trekken zwemkleding aan.
 |
| Tijd voor waterpret |
 |
| Loes en Meike |
 |
| Bram en Guusje |
 |
| Hans en Bram |
 |
| Guusje en mama |
Helaas blijft het weer niet mooi. De zon verdwijnt. De lucht wordt grijzer. Aan het eind van de middag zitten we met twaalf mensen in een tentje. Vier volwassenen en acht kinderen. Het plenst. We gaan terug naar huis. In de auto belt Yvonne met Janneke. Ze geeft de bestelling door voor de afhaalchinees.
Helaas weer geen avond voor de tuin. Na het avondeten huren we bij Videoland twee DVD’s. Voor het kleine grut Alvin and The Chipmunks. Voor het grote grut De Eetclub. Bij het begin van de film ziet dochter Janneke helaas dat De Eetclub geschreven is door Saskia Noort. Tijdens het kijken horen we regelmatig Janneke's kritische oordeel over de schrijfstijl van deze auteur.
We beginnen aan de laatste week zomervakantie van de basisschool. Twee wensen voor deze vakantieweek: weinig pijn voor Guusje en veel zon voor ons allen. Een mooie combinatie.