Zaterdag 22 oktober 2011

Guusje slaapt geen enkele nacht door. Ze wordt steeds wakker. Hierdoor moet ons kleine blonde meisje overdag bijtanken. Ook vandaag ligt ze ’s middags in de woonkamer te slapen.

Aan tafel met de meiden. Guusje wil tosti. Geen probleem. Dan eten we voor het eerst in onze geschiedenis tosti in de ochtend. Loes neemt er ook een. Ik ben blij dat Hans en Anton naar scouting zijn. Onze jongens zouden helemaal los gaan. Tosti’s als ontbijt.

Halverwege de middag vindt Yvonne dat Guusje lang genoeg op de bank heeft gelegen. Guusje heeft echter geen zin om naar buiten te gaan. Ze heeft niets te willen. Ze moet. Dwang van mama. Ons kleine blonde meisje knapt op van boodschappen doen. Ze loopt een stukje naast de rolstoel. Ze wil dropjes kopen. Ze schrijft een kaartje naar haar klasgenootje met de zieke moeder.

Bij het avondeten eet Guusje eerst pizza met Hans, Anton, Loes, Yvonne en mij. Later schuift ze nog een keer aan, als haar zussen Janneke en Lisa thuiskomen van een middagje shoppen in Tilburg.

Guusje ligt veel op de bank. Toch is er sprake van verandering. Langzaam. In kleine stapjes. Yvonne en ik zien een andere Guusje dan twee weken terug.

We beseffen ook dat we deze verandering heel graag willen. We hebben de neiging om van elke zwaluw een zomer te maken. Daarom zijn we voorzichtig, maar we hebben wel hoop. Hoop op een dag zonder pijn. Voor Guusje. Onze kanjer.