Vrijdag 24 februari 2012

Een jaar geleden waren we op vakantie in Landal Heihaas. Een fijne week. Onze laatste vakantie samen. Guusje voelde zich niet lekker. Geen vermoeden van een ernstige ziekte. De mededeling van een tumor in haar linkerlong kwam eind maart als een donderslag bij heldere hemel.

Een week Villa Pardoes is een cadeautje. Onze eerste vakantie na een turbulent jaar. De contacten met vrijwilligers en vaste staf zijn hartverwarmend. Om half 10 gaan we naar de hal. Daar zitten alle gezinnen die deze week genoten hebben. Tijd om afscheid te nemen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om drie exemplaren van het boek KanjerGuusje te schenken aan Villa Pardoes.
Twee vrijwilligers en gastencoördinator
Mariëlle Oomen van Villa Pardoes
Blog en boek waren niet bekend bij de Belgische gasten in Villa Pardoes. Verrassend was een sms’je dat een Vlaams gezin ontving vanuit België: ‘zitten jullie in Villa Pardoes met de ouders van KanjerGuusje?’ De wereld van hoop en angst is dezelfde. Ook over de grens. Daarom hoop ik dat blog en boek ook veel gelezen gaan worden in België.

Om 10 uur worden we uitgezwaaid. Vijf minuten later zijn we thuis. We drinken koffie met de familie Olthof. Afgelopen week hebben we ervaringen en emoties gedeeld. Lotgenotencontact is fijn.


Halverwege de avond heb ik een afspraak over het Wolluks BenefietsSpektakel. Een zes uur durende spinningmarathon. Deze vindt plaats op 24 maart. Ik verkoop en signeer het boek KanjerGuusje tussen 14 en 15 uur. Ik signeer ook reeds gekochte boeken. We praten over de organisatie van het evenement waarbij geld wordt ingezameld voor Alpe d’HuZes. Alleen door inzet van vele uren vrijwilligerswerk kan zo’n evenement een succes worden. Het is mooi om te zien. Mensen zetten zich belangeloos in, omdat iedereen een morgen verdient.