Vandaag denk ik
veel aan gisteren. Een dag met bijzondere ontmoetingen. Het eindgesprek met
Guusjes oncoloog. De afspraak met de psycholoog. Ontmoetingen met artsen en
verpleegkundigen. Mensen die geprobeerd hebben om Guusje beter te maken. Toen
dat niet meer kon, boden ze haar comfort. Ik sluit deze mensen voor altijd in
mijn hart. Zo gedreven als ze zijn om kinderen beter te maken. Soms ontglipt er
een kind zoals Guusje. Wat moet dat moeilijk voor ze zijn.
Als ik thuiskom,
neem ik een boterham. Uitgeteld op de bank. De eindstand van de braderie is
meer dan 600 euro. Ik probeer televisie te kijken, maar zit al snel op Twitter
en Facebook. Stilzitten is niet mijn sterkste kant. Ik dacht een aantal jaren
terug dat ik met pubers onenigheid zou hebben over de televisie. Zij hebben
immers een andere smaak dan ik. Het is niet aan de orde. De televisie staat ’s
avonds vaak uit. De oudere kinderen zijn actief op iPhone, iPod, iPad en
BlackBerry. Televisie is een medium van vroeger. Tegenwoordig klagen we dat
mensen geen krant meer lezen. Straks kijken ze ook al geen televisie meer. De
wereld verandert door social media. Ik verander mee. Bijna elke avond ben ik
actief op Twitter, Facebook en weblog. De maatschappij is hard. Ik hoor het zo
vaak. Ik merk er weinig van. Lees de berichtjes die ik ontvang. Digitale
kracht.