Dinsdag 24 april 2012

Ik heb vandaag cursus in ons kantoor te Brussel. Om 6 uur sta ik de auto in. Langs Antwerpen gaat sneller dan verwacht. Ik krijg er goede zin van. Hopelijk kan ik nog werken voordat de cursus begint. Op de Vlaamse radio de crisis in de Nederlandse politiek. Er wordt op meesmuilende toon gesproken. Vlakbij Brussel gaat het mis. De ring staat muurvast. Ik arriveer na drie uur in de auto te hebben gezeten op mijn bestemming.

Ik hoor vaak dat mensen zich moeilijk kunnen concentreren na het verlies van een dierbare. Nou had ik altijd al moeite met concentratie. Ik moest er me altijd toe zetten. Dat doe ik vandaag ook. In de ochtend gaat het goed. Na de lunch gaat het mis. Ik val in een after-lunch-dip.

Dwingen tot concentreren gaat goed in de ochtend, maar dat betekent niet dat Guusje in mijn gedachten ontbreekt. Ik denk steeds aan haar. Terwijl ik naar huis rijd, realiseer ik me dat Guusje al bijna een half jaar dood is. Als ik het later tegen Yvonne vertel, merkt die op dat het een week lijkt. Hooguit.

Hoe is onze wereld zes maanden later? Vandaag verstuurt Yvonne 10 pakketten met folders en posters naar mensen die stichting KanjerGuusje steunen. De teller van het blog tikt maar door. Meer dan 7.777.777 pageviews. Meer dan 8.000 blogreacties. Elke dag e-mails van lezers. Ook vanavond lijkt mijn mailbox weer ontploft. De voorraad boeken bij het Centraal Boekhuis is nul. De tweede druk verschijnt binnenkort. Vanavond wordt er aangebeld door Kristel. Ze woont in onze straat. Ze geeft me een bedankbrief. Blij met het boek en de woorden die ik er voor haar heb ingeschreven. Dan is er ook nog een mooie reactie op Facebook naar aanleiding van een lezing: graag wil ik je nog bedanken voor de bijzondere avond en je openhartigheid. Er is veel gebeurd na Guusjes dood. Ook in positieve zin.