Vanmiddag woon ik een
symposium van bij van de organisatie In de Wolken. Thema: echte mannen huilen niet. Als ik binnenkom,
valt me op dat het publiek voor het grootste deel uit vrouwen bestaat. Het
onderwerp van deze middag is in de minderheid. Er zijn drie sprekers: een
ervaringsdeskundige en twee professionele hulpverleners.
De twee professionals zijn
goede sprekers. Eén woord blijft me bij: isolement. Rouwende mannen laten zien
dat ze het alleen kunnen. Zonder hulp van anderen. Sterk zijn. Dat is de
mannencode.
Tim signeert zijn boek. Er
staat een rij. Ik sluit achteraan. Ga ik een boek kopen? Of gaan we ruilen? Het
wordt het laatste.
Mijn leven is enorm
veranderd. Een conferentie bijwonen over rouw. Nooit gedacht dat ik het ooit
zou doen. Ik vond het interessant. Gisteren kwamen er berichten voorbij: ga je
een tweede boek schrijven? Over rouw? Ik ben er nog niet uit. De tweede druk
van KanjerGuusje. Die moet er komen. Daar ben ik wel uit. In de loop van de avond geeft immers ook
de website van Bruna aan dat de eerste druk van het boek is uitverkocht. Ik
ontvang een mail van de vormgevers. Wijzigingen voor de tweede druk. Dit
weekend lezen en beoordelen. Hoop dat we spoedig kunnen gaan drukken. Dat nog
meer mensen het boek kopen. Voor het goede doel. Voor Stichting KanjerGuusje.
Voor kinderen met kanker.