Vrijdag 6 april 2012

De middelbare school is vrij. Het is Goede Vrijdag. Anton en Loes moeten wel naar school. Ik werk thuis. Een vraag die vaak aan me wordt gesteld: gaat het met werken? Ik denk veel aan Guusje. Toch gaat werken me goed af. Alleen het telefoonnetwerk is nog steeds een drama. Gesprekken met collega’s lopen via de vaste privélijnen.

Yvonne stelt voor om te gaan lunchen bij Het Bruisend Hart. Even later zitten onze twee oudste dochters samen met Yvonne en mij aan een tafeltje. Deden we vroeger niet. Door Guusjes ziekte en dood zijn we veranderd. Een mooie dag wordt meer gewaardeerd dan vroeger. Ik merk dat ik vaak twitter. Nu het netwerk plat ligt moet er gepraat worden. Geen probleem met Janneke en Lisa. Er is hilariteit. Lisa heeft binnenkort een baantje als serveerster. Hoe loop je met drie borden in twee handen? Thuis oefenen met het eigen servies? Ik denk het niet.

Na de lunch even langs bij de plaatselijke Bruna. Ik ben er enkele weken niet meer geweest. Te druk. Ik heb enveloppen nodig. We praten over het boek en de stichting. Ik zie geen KanjerGuusje liggen. Ze zijn uitverkocht. Dan maar even op en neer lopen. Thuis staat een kleine voorraad boeken. Deze zijn van Stichting KanjerGuusje.

Het is spannend aan het begin van de middag. Eev ontmoette ik tijdens een signeersessie in Leiden. Ze maakte indruk op me. Op 22 maart onderging ze een risicovolle operatie. Verwijdering van een tumor. Al vrij snel twittert ze goed nieuws. Wat een opluchting. Ik ben blij voor Eev. Goed nieuws is niet vanzelfsprekend. Niet in de wereld van kanker. Lees het laatste blogbericht over Lizzie.

Deze dag. Een jaar geleden. Gisteren hoorden we dat de diagnose kanker ineens op losse schroeven stond. De uitslagen van het lab wezen er niet echt op. De dag zou rustig verlopen. Misschien een paar onderzoekjes. ’s Middags lag Guusje op de operatietafel. ’s Avonds op de intensive care. We waren net door de Poort van F8 Noord (de afdeling Kinderoncologie). We zouden meegesleurd gaan worden in een draaikolk van heftige emoties. Zeven maanden lang.

De rest van de middag ben ik aan het werk. Zoals elke vrijdag eten we friet. Daarna een boswandeling. Samen met Yvonne en Anton. Onze zoon heeft energie in overvloed. Fijn voor onze hond. Die geniet van zijn bruisende speelkameraad. Ik vind het prettig om door de bossen te wandelen. Ik merk wel dat ik moe ben. De rest van de avond lig ik lui in de bank. Gewoon even niks.


Het is 12 uur geweest. Een sms. Zeker nog een verlaat berichtje in verband met de telefoonstoring. Het is Sandra van De Lakei. Er is iemand die een boek gesigneerd wil hebben. Of ik tijd en zin heb? Dat heb ik wel. Voor de goede zaak. Het wordt een mooie ontmoeting. Op vrijdagavond aan de bar. Ook lang geleden.