Zaterdag 7 april 2012

Gestommel op de trap. Onze jongens zijn vroeg op. Ze moeten naar scouting. Te laat komen betekent corvee. Goede maatregel. Ik heb ze nog nooit te laat zien vertrekken. Deze ochtend huishouden, boodschappen en papataxi.

Ik denk vaak aan deze week een jaar geleden. Waarom zo vaak? Dat vraag ik me af. Het antwoord komt van Marleen, moeder van Pieter. Ook zij beleefde vorig jaar haar eerste week in de wereld van kinderen met kanker. De gebeurtenissen overvielen haar zo dat ze er nu wel stil bij moet staan.
Een jaar geleden lag Guusje op de intensive care. Aan de beademing. Yvonne en ik mochten niet blijven slapen. Bij binnenkomst op de intensive care was Guusje wakker. Ze kon niet praten. Ze schreef letters in de lucht. Later kwam de verpleegkundige met een letterbord. Guusje wees letters aan. Waar ben ik? Wat is er gebeurd? Waar waren jullie?

Het overviel ons: kanker of misschien toch niet, intensive care, beademing, praten via een letterbord. Nooit eerder meegemaakt. Ons eigen kind. Onze Guusje.

Yvonne huilt. Ze mist Guusje. Ik huil bijna nooit. Maar ook ik mis haar. We moeten allemaal doorleven zonder Guusje. Ik richt me op positieve dingen. Dat lukt tot nu toe goed. Het is hard werken.

Na de lunch gaan we naar Waalwijk. Hans, Anton en Loes gaan mee. Ze hebben nieuwe kleren nodig. Jongens zijn makkelijk en snel. Bij de kassa twee oud-leerlingen. Hoe gaat het met u? Wat zeg ik dan? Dat het zusje van onze kinderen, die erbij staan, in oktober overleden is aan kanker. Ik zie de schrik bij de vraagstelster. Ik praat door. Ze geeft aan toch wel iets gehoord te hebben over KanjerGuusje.

Thuis haal ik nog enkele boodschappen met Loes. We kopen samen een groot paasei voor mama. De dame in de bakkerswinkel spreekt over een traditie. Ik koop inderdaad elk jaar een paasei voor Yvonne. Toch ook vorig jaar, maar hoe had ik dat dan geregeld? Geen idee. Ik kan het me niet meer herinneren. Hoe hard ik ook nadenk. Ik weet het niet. Het kopen van een paasei is nooit een traumatische gebeurtenis.

’s Avonds hebben we een feest van een vriend. Goed eten en live muziek door de jarige zelf. Gezellig. Maar anders dan vroeger. Gezellig zonder Guusje.