Maandag 21 mei 2012

Ik loop meer naar school. Samen met Loes, Anton en Yvonne. Op het schoolplein spreek ik Guusjes juf en meester aan. We hebben uitnodigingen bij ons voor haar klasgenootjes. We hopen dat ze woensdag een bloem komen leggen bij Guusjes urn. Yvonne en ik lopen de school in. Daar treffen we juf Ilse. We geven haar een ingelijste foto van Guusje. Deze komt in de hal. Ik leg de uitnodigingen in Guusjes klas op het bureau van de juf. Achterin de klas valt mijn oog op een verjaardagskalender. Guusje heeft een taart geknipt: 11 jaar op 23 mei.

Woensdag is het geen school in verband met een studiedag. Morgenochtend zullen Yvonne en ik voor Guusjes geboortedag trakteren. Het voelt goed en toch vreemd. Zoals het leven niet had moeten zijn.

Ik werk op kantoor in Utrecht. Het is rustig op de snelweg. Je kunt merken dat een deel van Nederland vakantie heeft. Toch kom ik net iets te laat thuis om samen met Yvonne en de kinderen te genieten van het avondeten. Er heerst een vrolijke stemming bij onze kinderen. Ze kunnen Guusje niet vervangen, maar ze zorgen wel voor leven in de brouwerij.

Mijn kapster komt op bezoek. Samen met haar twee dochters. De jongste gaat een spreekbeurt houden. Ik laat Guusjes KanjerKetting zien. De jongste zegt meteen dat er bijna driehonderd kralen aan de ketting zitten. Hoe weet ze dat? Ze heeft thuis geteld. De ketting staat achterop het boek afgebeeld. De meiden zijn stil. Onder de indruk. Zeker als ik foto’s laat zien met kale kinderen. Ik realiseer me weer dat deze beelden normaal zijn. Voor ons. Niet voor buitenstaanders. Ik herinner me dat onze eerste kinderen de eerste keer een bezoek brachten aan hun zusje op F8Noord. We stonden te wachten op de lift. Ik waarschuwde ze. Schrik niet, als we straks boven zijn. Er zijn alleen maar kale kinderen.