KanjerGuusje: Woensdag 20 juni 2012

Gisteravond musical met Anton. Daarna was het feest. We waren laat thuis. Opstaan gaat moeizaam. We komen gewoon op tijd ons bed uit, want Loes moet naar school. Anton heeft een dagje vrij. Ik werk thuis.

Janneke heeft een afspraak bij de kaakchirurg. Yvonne vraagt of ik met Janneke naar het ziekenhuis wil gaan. Ik denk terug aan vorige week. Het bezoek aan de kaakchirurg was erg emotioneel voor Yvonne. Weer terugdenken aan de eerste keer met Guusje naar het ziekenhuis. Daar waar het allemaal begon.

Net als vorige week parkeer ik mijn auto bij het TweeSteden Ziekenhuis in Waalwijk. Ik vertel tegen Janneke over Guusje. Vaak kwam ik hier met Guusje om bloed te laten prikken. Janneke kwam hier jaren geleden ook eens. Toen was haar arm gebroken. Gewone gezonde meisjes komen bijna nooit in het ziekenhuis.

Er wordt eerst een foto gemaakt. De kaakchirurg laat ook mij de foto zien. Hij gaat niet één maar twee verstandkiezen verwijderen. Hij werkt snel. Even later komt Janneke met een dikke wang naar buiten. Het leed is geleden. Haar mond stijf van de verdoving.

Alle kinderen zijn thuis. Als verrassing maakt Yvonne pizzabroodjes en worstenbroodjes warm. Janneke gaat wel aan tafel zitten. Alleen om te genieten van het tafelgesprek. Eten lukt niet. Lisa zegt: ‘Helaas voor jou. Des te meer lekkers voor ons.’

Ik ga weer snel aan het werk. In de loop van de middag komt de familie Bos op bezoek. Ze ontspannen deze week bij Stichting Lucai in Uden. Vader Erno blogt over zijn zoon Mika die leukemie heeft. We hebben al vrij lang lotgenotencontact. Zoon Mika ziet er goed uit. Hetzelfde geldt voor de overige familieleden. Als buitenstaander zie je het niet: de weg naar genezing is zwaar. Mika wordt al anderhalf jaar behandeld. Maandenlang leeft de familie Bos in een wereld van hoop en angst. Dat is slopend. In het begin was er vooral angst, maar bruisten de ouders van de energie. Nu gaat het de goede kant op. Er is meer hoop, maar helaas steeds minder puf. Ook het geduld van de omgeving wordt op de proef gesteld. Bij sommige mensen is de rek uit het medeleven: nu weer gewoon meedoen, hoor.

Het is laat. Ik ben nog aan het werk. Ik zie op mijn telefoon dat het 20 juni is. Bijna midzomernacht. Ik denk aan De Weg van Guus Meeuwis.

De dans gedanst

Op een zilveren tapijt

Met jou dicht bij mij

De verloren tijd beweend

Doelloos verzonken, dronken

En niets dat niet mocht

Wij twee door de tijd

de tijd heen, midzomernachtdroom

Waar jij verscheen

Scheen de zon met je mee

Geen tijd voor verdriet