Voor mij begint de
werkweek. Vandaag thuis. Tussendoor koffiedrinken met Yvonne. Ik zet de kopjes
op de salontafel. Yvonne spreekt onze zonen Hans en Anton toe. De jongens
krijgen de opdracht hun kamer op te ruimen. Het is hard nodig. Dan kan er ook
voor Anton een bureau komen te staan. Vijf minuten later staan onze jongens
weer beneden.
Hans: ‘Wij zijn klaar.’
Yvonne: ‘Dat kan niet.’
Ik schiet in de lach.
Mijn werkdag bestaat
vooral uit e-mails lezen. Mijn werkmailbox eerst. De privémailtjes moeten nog
even wachten. Een dag heeft maar vierentwintig uur en een blik reservetijd heb
ik nog niet gevonden.
Aan het begin van de
middag staat een vriendin van Lisa aan de deur. Samen met haar vader. Lisa gaat
mee naar Zeeland. Nog een paar dagen vakantie vieren.
Naast werken ga ik met
Yvonne en Anton naar de Woonexpress in Waalwijk. Even een bureau voor Anton kopen.
Helaas kunnen we daar niet vinden wat we zoeken. Yvonne stelt voor om naar de IKEA
te rijden. Daar heb ik eigenlijk niet veel zin in, maar de school van Anton
begint volgende week. We rijden richting Breda. Het valt me op dat er vooral
senioren in de winkel zijn. Zijn ze echt op zoek naar nieuwe meubels of lopen
ze de tijd te doden? Ik zie ze nauwelijks iets kopen. Gelukkig vinden wij hier
wel snel wat we zoeken. Dan krijgen we te horen dat dit model niet op voorraad
is. Waar dan wel? In Barendrecht. Yvonne kijkt me vragend aan. Vooruit dan maar.
Een half uur later zijn we in Barendrecht. Snel het bureau kopen en inladen.
Dat valt tegen. De BMW is een klein model. Vooral het bureaublad is een
probleem. Als we dan eindelijk thuis zijn, laat ik de zware pakketten door de
jongens naar boven sjouwen. Ze zijn best sterk. Die mannen van ons. Daar moet
je op de juiste momenten gebruik van maken.