Woensdag 15 augustus 2012

Vroeg uit bed. Ik heb afspraken op kantoor in Utrecht. Aan het einde van de middag ga ik weer naar huis. Precies om 6 uur rijd ik mijn auto voor de deur. Als ik uitstap, zie ik Johan en Rachel achter me parkeren. Johan is de zoon van mijn broer. Hij woont samen met zijn vrouw Rachel in de Verenigde Staten. Ze blijven eten. Later schuiven Bart en Nini aan. Zij trouwden zondag. Bart is ook een zoon van mijn broer. Zijn kersverse echtgenote Nini komt uit China. Daar wonen ze. Omdat de dames geen Nederlands verstaan, wordt het een avondje Engels praten. Ik ben geen ‘native speaker’. Vaak zoek ik naar de juiste woorden. Zeker wanneer het over Guusje gaat. Veel medische termen heb ik niet paraat.

Een gezellig avondje. Maar ook heftig. Als jonge oom nam ik Johan en Bart vaak mee. Uitstapjes, vakantie en scoutingkampen. Nu heb ik zelf kinderen. De band met mijn neven is nog steeds goed, ondanks dat ze beiden in andere werelddelen wonen. Het is de eerste keer na Guusjes overlijden dat ze op bezoek zijn. We praten over vroeger. Ik laat een filmpje uit 2003 zien. Hierop zien we Bart met lang haar. Zijn vrouw Nini moet lachen. Ze vindt dat hij er niet uitziet. We kijken ook naar Loes als baby. Pasgeboren in een gezellig druk huishouden. Ook Guusje komt regelmatig in beeld. Ze is 2 jaar en roert al aardig haar mondje. Dan weet ik het weer: al op zeer jonge leeftijd beschikte Guusje over een enorme woordenschat. Daarnaast straalt ze enorm onbevangen in de camera. Ze moest voor zichzelf opkomen. Moeilijk om haar als blije peuter te zien maar ook erg mooi. Beelden om te koesteren.