Zaterdag 15 september 2012

Twee weken geleden plaatste ik ‘Guusje eet aardbeien’ op Facebook. Er waren veel hartverwarmende reacties. Mensen die schreven dat ze onze dochter nog nooit hadden horen praten. Afgelopen nacht heb ik enkele foto’s geplaatst die gemaakt zijn voordat Guusje ziek werd. Als ik aan Guusje denk, zie ik meestal het vrolijke meisje. De lange blonde haren. Het paarse jasje. De hoge donkere laarsjes.


Yvonne voelt zich niet lekker ‘s morgens. Er zijn tranen. Gemis van Guusje. Ik bekommer me om nieuwe doppen onder de keukenstoelen. Yvonne gaat terug naar bed.

’s Middags gaan we naar Waalwijk. Tennisvereniging RCW organiseert een Tennismarathon voor KanjerGuusje. Het is gezellig druk. Het weer werkt mee. Ik ontmoet mijn oom Cor. Hij is weduwnaar. Mijn tante Nelly was jong toen ze overleed aan kanker. Haar overlijden was een van de weinige trieste gebeurtenissen in mijn leven totdat Guusje ziek werd. Cor heeft een kleinzoon Dijk. Deze onderging in zijn eerste levensjaar vier openhartoperaties. Dijk loopt vrolijk rond. Ik spreek moeder Lieke. Zij weet door haar ervaringen net als ik dat geluk dus niet vanzelfsprekend is.

Als we naar huis rijden, zegt Yvonne dat ze zich nog steeds niet goed voelt. Ze vraagt me om het bezoek af te bellen. Het wordt een rustige avond.