Elke dag lees ik over een
jaar geleden. Vandaag de laatste dag thuis. Kinderfeestje van Loes.
Morgenmiddag naar de film en daarna naar het ziekenhuis. Helaas een nachtje
blijven slapen. Het zal wel meevallen. Altijd weer dat positieve. Guusje zou
pas op zondagavond weer thuis komen. Levenloos op de achterbank van mijn auto.
Ik denk eraan op weg naar kantoor in Utrecht.
Aan het einde van de dag
vraagt een collega hoe het gaat. Ik zeg dat ik het gevoel heb te leven in twee
werelden. De wereld van vandaag. Hierin werk ik. De wereld van vorig jaar. Daar
zijn mijn gedachten. De dagen die gaan komen heb ik intens geleefd.
Ik ben laat thuis. Op
tafel staat een bijzonder mooi bloemstuk. Gemaakt door onze buurman Pascal.
Samen met onze zoon Anton. Dezelfde ranken en bloemen als vorig jaar op Guusjes
mand waarin ze vertrok voor haar laatste reis.
Het worden moeilijke
dagen. Het kan niet anders. Het is niet anders.
Bewust stilstaan. Aan haar denken.
Bewust stilstaan. Aan haar denken.