Yvonne en ik zijn beiden
vrij. We gaan bij Margreet en Hans op bezoek. Zij helpt me bij het uitgeven van
mijn boek KanjerGuusje. We praten over de lezingen die ik in de eerste maanden
van het nieuwe jaar ga verzorgen. Onderwerpen die ter sprake zullen komen zijn
rouw binnen het gezin en de kracht van social media. Laatst vroeg iemand of ik
een motto heb. Ik voel me thuis bij:
op de wind heb je geen invloed
wel op hoe je de zeilen zet
We hebben het ook over een
tweede boek dat ik wil gaan schrijven. De basis zal mijn blog zijn. Alleen ben
ik er nog niet uit: non-fictie of fictie. Bij non-fictie blijf ik dicht bij
mijn eigen levensverhaal. Bij fictie kan ik ervaringen van anderen makkelijker
in mijn boek verwerken.
Dinsdag kreeg ik een
telefoontje. De assistente van onze huisarts. Er lag een verwijzing klaar voor
een speciaal kussen voor mijn vader. De bedoeling was dat ik deze verwijzing
voor hem op zou komen halen, want dat kan hij zelf niet. Voordat we vanmorgen
naar Hans en Margreet vertrokken, ben ik de verwijzing op gaan halen. Als we ’s
middags thuis zijn, denk ik het kussen voor mijn vader wel even te kunnen
regelen. Het wordt een lange zoektocht langs verschillende instanties. Ik blijf
netjes aan de buitenkant, maar kook regelmatig aan de binnenkant. Bijna begin
ik tijdens telefoongesprekken opmerkingen te maken waarom ik nu wel begrijp dat
de gezondheidszorg in Nederland zo duur is. Is het de prijs van het kussen of
zijn het de kosten van de grote hoeveelheid mensen die zich ermee bezig houden?
Gelukkig krijg ik aan het einde van de middag iemand aan de lijn die besluit
voor mij contact op te nemen met andere instanties en ervoor te zorgen dat
alles geregeld wordt.