Dinsdag 6 november 2012

Ik heb binnenkort drie dagen training in Londen. Dat zei ik de afgelopen weken. De plaats heet Reading. Een saai stadje. Vlakbij Londen. De training wordt gegeven door Amerikanen. Zoals ik van ze gewend ben, maken ze er een lange dag van. Ik probeer met te concentreren. Het lukt aardig. Af en toe kijk ik op mijn telefoon. Ik zie reacties voorbij komen over het interview in Kek Mama. Vanaf vandaag ligt het blad in de winkel.

Na een lange cursusdag uit eten met een groep collega’s. Een internationaal gezelschap. Ik vind het interessant, als mensen vertellen over de wijze waarop zaken als werk en onderwijs in hun land geregeld zijn. Eén Europa met grote verschillen.

Ik krijg vaak de indruk dat de meeste collega’s het niet erg vinden om van huis te zijn. Ik heb er wel moeite mee. Altijd al gehad.  Ik herinner me een project van bijna vijftien jaar geleden. Meer dan honderd kilometer van huis. Collega’s bleven in een hotel overnachten. Ik reed elke avond terug naar huis.

De dagen van heftig herbeleven liggen achter me. Een week geleden was Guusjes sterfdag. Toch denk ik ook vandaag weer vaak aan Guusje. Er is geen uur op een dag dat ik niet aan haar denk.