Oog open. Oog dicht. Ik
heb moeite met wakker worden. Ik werk deeltijd. Elke week vier dagen. Dus
vandaag niet. Nou ja. Heel kort dan. Er staat vanmiddag een telefoongesprek gepland
met een Engelse collega. Verder ligt er een stapeltje post op mijn bureau,
moeten er boeken gesigneerd en verstuurd worden en zit mijn mailbox vol met
mailtjes die om een antwoord vragen. Ik zal dus toch maar snel mijn bed
uitkomen.
Ik vind het fijn om weer
thuis te zijn. Ook al zijn kinderen soms chagrijnig of voeren ze discussies op
een niveau dat ik vraag: ‘Staan hier levens op het spel?’ Ons huis staat nog
steeds vol met prachtige bloemen van Guusjes sterfdag. Aan tafel geen bord bij
Guusjes plaats. Hoe vrolijk de ballonnen ook wiebelen aan haar stoel. De lege
plek blijft.
Vanavond treedt JosephOubelkas, bekend van het boek ‘400 brieven van mijn moeder’, op in Kaatsheuvel. Nog geen halve kilometer van ons huis. Ik wil graag onze zoon Hans meenemen. Ik ben ervan overtuigd dat het verhaal van Joseph hem aan zal spreken. Hans deelt die overtuiging niet. Hij is niet van plan om mee te gaan. Soms is ouderlijke dwang de enige oplossing.
Om half 8 lopen Yvonne en
ik samen met onze zoon Hans de hal binnen waar het optreden gaat plaatsvinden.
De lezing wordt gehouden in een bedrijfshal. Niet in een theater. De ruimte is
ter beschikking gesteld voor het goede doel: Little Dreams. Een stichting die
dromen helpt uitkomen voor mensen met een lichamelijke beperking door inzet van
eigen talent en kracht.
Ik ken Little Dreams niet.
Wel de oprichtster ervan. Ze heet Annemarie Verbunt. Ik ontmoette haar bij een
signeersessie van KanjerGuusje in Breda. Annemarie opent de avond. Ze neemt ons
mee in haar levensverhaal. Haar ouders kregen te horen dat Annemarie hooguit 4
jaar zou worden. Ze heeft een spierziekte. Annemarie is nu 43. Ze vecht tegen
het idee dat anderen weten wat goed is voor haar. Ik bewonder haar strijdlust. Een
prachtige vrouw.
Twee indrukwekkende
verhalen. Eerst Annemarie. Daarna Joseph. Zijn lezing heb ik eerder bijgewoond.
Maar zijn verhaal is rijk. Vanavond hoor ik andere gebeurtenissen. Zijn boodschap
blijft hetzelfde. Je kunt terecht komen in een uitzichtloze situatie, maar je
maakt zelf de keuze hoe je ermee omgaat. Aan het einde van de avond koppelt
Joseph zijn boodschap aan het leven van Annemarie. Lichamelijk beperkt.
Voorzitter van haar eigen droom: Little Dreams. Van lijden naar leiden. Na het
applaus vraag ik Hans wat hij van de avond vindt. Hij bekent met een glimlach dat
het verhaal de moeite meer dan waard is geweest.