Een luie zaterdagochtend.
Om 12 uur de intocht van Sinterklaas op televisie. Ik haal nog snel even worstenbroodjes. Er is
sprake van een traditie. We zitten met zevenen rondom de televisie. Ik vraag me
af of Loes nog steeds gelooft. Ik heb de indruk dat ze ons dat graag laat
geloven.
Ik denk terug aan de tijd
dat alle kinderen nog gelovig waren. Ik gooide de pepernoten hard tegen de beeldbuis aan. Onze kinderen dachten dan dat Piet uit de televisie strooide. Loes heeft
haar roze pietenpak aan. Ik mis ons blonde meisje in haar groene pak. Gisteren
nog foto’s van haar gekeken. Haar grote ogen straalden. Genieten van het
sinterklaasfeest.
’s Middags gaat Loes haar schoentje zetten. Dit is een initiatief van Stichting Sinterklaas Kaatsheuvel. Volgende week is er een spelletjesmiddag en dan krijgt ze haar schoen weer gevuld terug. Wij nemen altijd deel aan alle activiteiten rondom Sinterklaas. Ik hoop dat ik er weer wat meer van kan genieten. Vorig jaar vond ik het moeilijk. Ook vandaag constateer ik dat het nooit meer wordt wat het was.
De rest van de dag is
gevuld met een reünie van Avans Hogeschool en een feest van de Rotary. Tijdens
de reünie ontmoet ik oud-collega’s waarmee ik samenwerkte in de jaren negentig.
Drankje, hapje en luisteren naar interessante sprekers. De problematiek van het
onderwijs blijft me boeien. Ook al werk ik tegenwoordig in het bedrijfsleven.
Voor het feest zijn Yvonne en ik uitgenodigd. Lang geleden dat we naar zoiets
toe gingen. Ik voer prettige gesprekken en merk dat ik steeds meer bezig ben
met vooruit kijken. De toekomst tegemoet.