Zaterdag 17 november 2012

Een luie zaterdagochtend. Om 12 uur de intocht van Sinterklaas op televisie. Ik haal nog snel even worstenbroodjes. Er is sprake van een traditie. We zitten met zevenen rondom de televisie. Ik vraag me af of Loes nog steeds gelooft. Ik heb de indruk dat ze ons dat graag laat geloven.

Ik denk terug aan de tijd dat alle kinderen nog gelovig waren. Ik gooide de pepernoten hard tegen de beeldbuis aan. Onze kinderen dachten dan dat Piet uit de televisie strooide. Loes heeft haar roze pietenpak aan. Ik mis ons blonde meisje in haar groene pak. Gisteren nog foto’s van haar gekeken. Haar grote ogen straalden. Genieten van het sinterklaasfeest.

’s Middags gaat Loes haar schoentje zetten. Dit is een initiatief van Stichting Sinterklaas Kaatsheuvel. Volgende week is er een spelletjesmiddag en dan krijgt ze haar schoen weer gevuld terug. Wij nemen altijd deel aan alle activiteiten rondom Sinterklaas. Ik hoop dat ik er weer wat meer van kan genieten. Vorig jaar vond ik het moeilijk. Ook vandaag constateer ik dat het nooit meer wordt wat het was.

De rest van de dag is gevuld met een reünie van Avans Hogeschool en een feest van de Rotary. Tijdens de reünie ontmoet ik oud-collega’s waarmee ik samenwerkte in de jaren negentig. Drankje, hapje en luisteren naar interessante sprekers. De problematiek van het onderwijs blijft me boeien. Ook al werk ik tegenwoordig in het bedrijfsleven. Voor het feest zijn Yvonne en ik uitgenodigd. Lang geleden dat we naar zoiets toe gingen. Ik voer prettige gesprekken en merk dat ik steeds meer bezig ben met vooruit kijken. De toekomst tegemoet.