Half juli kwam hulp bij onze leuke-dagjes-missie. Een dagje Safaripark Beekse Bergen. Volledig verzorgd door oud-collega’s van het Cambreurcollege: entree, eten, zelfs parkeren. Een prachtig cadeau. Een uitstapje naar een attractiepark is voor een doorsneegezin bijna onbetaalbaar. Wij zijn niet de familie Doorsnee. Wij zijn de van Gorpjes: papa, mama en zes kinderen. Entree is voor ons altijd prijzig.
Janneke en Lisa werken vandaag niet. Mogelijkheid dus om met alle kinderen het cadeau te verzilveren. Iedereen vroeg uit bed. Drukte bij het ontbijt.
Ik hoop dat Guusje vandaag een goede dag heeft. Dat lijkt mis te gaan.
“Ik voel me niet lekker, papa. Ik krijg bijna geen lucht.”
Ik leg mijn ene hand op haar buik. De andere tussen haar schouderbladen. “Probeer zo rustig mogelijk te ademen.”
Beetje vreemde zin. Ze zeg dat ze geen lucht krijgt. Ik wacht. Kijk naar haar. Straal rust uit.
“Gaat het, meisje?”
Ze kijkt naar me.
“Ja, het gaat wel weer.”
Een zucht in mijn hoofd. Opluchting.
We vertrekken. De kinderen zijn al buiten bij de auto. Ik loop nog door de huiskamer. In de bank liggen knuffels. Zo te zien blijft Chemo-Kasper thuis. Als ik buiten kom, zit Guusje in de auto. Met Radio Robbie. Zou mooi zijn als Robbie soelaas biedt. We hebben geduld.
Het is een heerlijke relaxdag. Eindelijk zomer na dagen met regen. Beekse Bergen biedt veel. Safari per bus, per boot of te voet. Een indrukwekkende show met roofvogels. Hilariteit bij het voeren van geiten.
Jarenlang liepen Yvonne en ik met een buggy. Ik herinner me dat ik na een dagje weg soms doodmoe was. Enkel van het duwen. De buggy is nu veranderd in een rolstoel. Soms duwen vandaag onze oudste kinderen. Dat biedt Yvonne en mij verlichting.
In de avonduren gaan we nog even naar de bibliotheek in Tilburg. We komen er graag. Je kunt er DVD’s en luisterboeken lenen. Zomervakantie in Nederland met slecht weer. Dan wil je wel eens een filmpje kijken. We rijden naar huis met een flinke stapel. Er zijn ook boeken bij. Daarvoor ging je ooit naar de bieb.
Thuisgekomen kruipt de hele familie voor de TV. De eerste geleende DVD wordt opgezet. Onze kinderen genieten van ‘Verschrikkelijke Ikke’. Ik doe mee. Zit op de bank tussen Guusje en Yvonne. Mijn ogen dicht. Weinig concentratie voor de film. Af en toe kijk ik naar ons kleine blonde meisje. Ze vindt de film leuk. Ze heeft ook pijn. Radio Robbie boekt nog geen succes.
Het is avond. Regen. De volle lading weer. Typerend voor zomer 2011. Tot de avond was het zonnig. Genoten we. Wat een mooie dag. We hebben ‘m geplukt.
Zo wil ik mijn blog voor vandaag afsluiten. Met een positieve noot. Plotseling staat Guusje beneden. Flink bezweet en veel pijn. Ontzettend balen. Geen koorts. Yvonne geeft drinken en medicijnen. Daarna terug naar boven. Hoop dat Guusje doorslaapt tot morgenvroeg.