Reactie 1
Binnen 2 dagen een boek uitlezen van 270 pagina's is zelfs mij als fervent boeklezer nog nooit eerder gelukt.
Betekent overduidelijk dat dit boek gewoon een heel meeslepend verhaal bevat.
Het neemt je mee in de wereld van kinderen met kanker en hoe de rest van het gezin daarmee omgaat.
Als trouw volger van je blog wist ik de verhaallijn natuurlijk al maar ondanks dat kwam het hele verhaal weer keihard binnen bij me.
En wederom hou ik het dan niet droog.
En ondanks dat je hoopt dat het boek anders eindigt dan de blog vind dat natuurlijk alleen maar plaats in dromen. En dan hoop je soms dus echt dat sommige dromen gewoon uit kunnen komen.
Je manier van schrijven is zo vreselijk goed dat je helemaal word meegevoerd in het verhaal.
Voor mij een verhaal van een gezin met een klein meisje die opeens ernstig ziek was geworden.
Voor jullie de werkelijkheid van alledag..die op een hele goede manier met deze ziekte zijn omgegaan.
Reactie 2
Ik heb nog nooit
een boek gekocht. Ik ben geen lezer. Wel op internet. En daar leerde ik
#KanjerGuusje kennen. Wat een bijzonder meisje. En wat een bijzondere vader
heeft zij... Zo mooi heeft hij de blog geschreven.
Toen het als boek
uitgegeven werd, wist ik het zeker; dit boek moest ik hebben! Ben je 37 en koop
je je eerste boek!!
Reactie 3
Ik had het boek
online besteld. Mooi op tijd binnen gekregen. Mezelf erg moeten verzetten om
het niet meteen te gaan lezen, maar het onder de kerstboom te leggen.
Gisteren was het
dan zover, het boek werd uitgepakt. En nu…. Is het al uit. Ik kon het boek niet
wegleggen, en al weet je hoe het afloopt, je blijft lezen omdat de kracht van
Guusje zo direct bij je binnen komt. Steeds weer benieuwd naar de volgende dag,
en hoe ze die weer over zich laat komen. Maar ook respect voor jullie, zoals
jullie je staande weten te houden, die eerste weken in het AMC, telkens weer
nieuwe “witte” jassen, telkens een voorlopige afspraak, die telkens weer
vooruit geschoven wordt qua tijds planning.
Zo helemaal de
regie over je leven kwijt te raken…. Ik heb diepe respect.
Lowie, heel
hartelijk bedankt dat jij dit boek uit hebt willen geven. Het geeft een
realistische kijk in jullie gezin, toen die zo gigantisch op zijn kop werd
gezet. Het geeft een beeld weer van kinderen met kanker, het maakt het
onderwerp ook bespreekbaarder naar kinderen toe. Onze kinderen wilden ook alles
weten over het boek en over Guusje. En waarom mama de hele 2e kerstdag alleen
maar heeft zitten lezen…….. Met dit boek kwam er gisterenavond een heel gesprek
los samen met onze kinderen.
Reactie 4
Tweede kerstdag bracht ik door met mijn ouders en mijn gezin, ik liet mijn ouders jouw boek zien, vooral mijn vader heeft erg veel moeite met het praten over die tijd, mijn vader praat er niet vaak over en heeft moeite met het tonen van zijn emoties, hij bladerde door jouw boek, en er gebeurde iets met hem.
Hij heeft er anderhalf uur in gelezen hij zij dat het leek of hij terug in de tijd was, alle herinneringen kwamen terug, hij heeft voor het eerst uitgebreid gesproken
met zijn kleinkinderen over die moeilijke periode, met zeer veel emotie. Door wat Guusje heeft meegemaakt, en ook wat jullie als gezin doorstaan, heeft hij na bijna 40 jaar zijn hart gelucht, zeer emotioneel, maar prachtig! Hij wilde je boek graag zelf hebben, dus ik heb het voor hem gekocht.
Ik wil je hier voor bedanken!! Het heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Lees nog steeds iedere dag je blog, heel veel sterkte voor jou en je gezin.
Reactie 5
Je boek was heel
herkenbaar, er kwamen veel dingen in voor die ik / wij als gezin ook mee hebben
gemaakt. Het leven in onzekerheid, niks kunnen plannen, en gewoon het geleefd
worden in zo een ziekenhuis. En hoe het er daar allemaal aan toe gaat, iedere dag
een verrassing wat je die dag allemaal weer te wachten zal staan. Heel erg mooi
beschreven allemaal. Ik weet zeker dat je met dit boek bij heel erg veel mensen
duidelijk maakt hoe je leven op zijn kop staat als je met kanker geconfronteerd
wordt.
Door de herkenbaarheid
was ik ook wel even “bang” om het boek te gaan lezen, maar heb hier absoluut
geen moment spijt van gehad. Ik zal iedereen aanraden het boek van KanjerGuusje
te gaan lezen. Heel mooi en recht uit het hart.
Reactie 6
Het boek ziet er
prachtig uit, mooier dan de foto's op je blog al deden vermoeden. Ik werd door
de mooie vormgeving toch nog verrast in de winkel.
En dan het lezen.
Om eerlijk te zijn, had ik niet verwacht dat ik (weer) zo geraakt zou worden.
Ik ben een snelle, ongeduldige lezer, neem niet veel tijd om dingen rustig in
me op te nemen en ik kende het 'verhaal'. Data als 31 maart, 5 mei en 23 mei
stonden al in mijn geheugen gegrift.
Maar ik werd dus
wel geraakt: het verhaal van Guusje kwam goed binnen. Zo binnen dat ik het boek
de eerste keer al vrij snel weg moest leggen (geheel tegen mijn leesgewoonten
in) en de derde keer heb ik uren liggen woelen in bed omdat ik de slaap niet
kon vatten (en dat overkomt me nooit).
Dat heeft
natuurlijk te maken met het aangrijpende verhaal, maar ook met het nieuwe
perspectief waarin ik het las. Je blog las ik vanuit jouw perspectief, de ouder
van de zieke Guusje. Daarbij had ik natuurlijk wel door hoe ziek zij was (of
misschien ook wel niet), maar ik voelde voornamelijk met jou en Yvonne mee. Nu las
ik het veel meer als het verhaal van Guusje, van haar ziekte (en dus minder
vanuit de belevenis van de ouders). Ook omdat ik de afloop kende en dus wist
dat geen enkele zwaluw die zomer zou maken en de pijn tot het einde toe
gruwelijk was, drong het veel meer tot me door hoe erg die pijn is geweest. Of
misschien moet je het verhaal wel vaker dan 1 keer lezen als buitenstaander om
de impact goed te laten doordingen.
Ik was
'nieuwsgierig' naar hoe ik de laatste dagen nu zou beleven, of ik het
overlijden van Guusje weer zo 'onverwacht en snel' zou vinden. Dat bleek
onveranderd. Het vooruitzicht van 'Doe een wens', de hoop op het aanslaan van
de pijnmedicatie, het leek er (in ieder geval voor mij als bloglezer) op dat
Guusje meer tijd zou hebben.
Verder: je bent
een schrijverstalent. Jullie verhaal komt binnen door de manier waarop je het
opschrijft. Zonder poespas, zonder zelfmedelijden, met relativeringsvermogen en
ondanks alles humor. Maar bovenal blijkt dat jullie een warm en liefdevol gezin
zijn. Guusje had zich geen beter gezin en omgeving kunnen wensen. Daar mogen
jullie met z'n allen trots op zijn, al vermoed ik dat jij het gewoon
vanzelfsprekend vind en hoogdravend om trots te zijn op het feit dat je voor je
dochter hebt gezorgd.
Reactie 7
Twee dingen vallen me op in je boek en vind ik ook belangrijk om te vermelden.
De eerste is dat ik op sommige momenten geschrokken ben hoe er gewerkt wordt in de ziekenhuizen in Nederland. Ik hoop dat veel dokters en verplegend personeel dit boek ook lezen. Het zou verplichte kost moeten zijn onder artsen en verpleegsters in opleiding. Buiten dat er in ziekenhuizen heel veel goede dingen gebeuren (die jullie ook meegemaakt hebben) valt er veel te verbeteren in de ziekenhuizen op het gebied van communicatie, overdracht, duidelijkheid naar de patiënten (en ouders) etc. Ik vind dat in je boek één van de opvallendste punten.
De tweede is dat ik door je boek nog duidelijker ben gaan voelen wat ouders doormaken als hun kind (ongeneeslijk) ziek is. Bij onze jongste dochter waren er in haar klas twee meisjes tegelijk ziek en lagen beiden in het ziekenhuis. De een had leukemie, met slechte vooruitzichten, gelukkig is zij uiteindelijk genezen. De ander had een inoperabele tumor. Na een half jaar ziek zijn is zij op overleden. Wij hebben dit als ouders van erg dichtbij meegemaakt en onze dochter begeleid tijdens de ziekte van haar klasgenootjes. Toch heb ik door het boek van kanjerguusje pas echt doorgekregen hoe dit voor de ouders moet zijn geweest. Je probeert je het wel voor te stellen, maar dat is toch moeilijk. Nu blijkt maar weer hoe belangrijk je blog en uiteindelijk je boek zijn. Wat dat betreft heb ik daardoor veel meer inzicht gekregen. Dank daarvoor!
Reactie 8
Toen kwam het
boek. Wat een prachtig boek! Ik vind het boek nog mooier dan het blog zelf. Je
schrijft zo ontzettend mooi en het is net alsof ik het gewoon samen met jullie
mee beleef.
Je beschrijft
essentiële details, maar je beschrijft ze niet zoals Harry Mulisch tot in de
minidetail. Het is goed in balans!
Je kan je
gevoelens mooi en goed onder woorden brengen, ik kon zo goed meevoelen.
Het is zo'n
bijzonder boek en ik snap heel goed dat het een bestseller wordt, je raakt er
mensen mee tot in het diepst van het hart!
Ik heb gelezen dat
er mensen zijn die je vragen om een Deel 2 een boek over het leven na Guusje.
Ik begrijp dat wel. Het zou dan meer een boek over het rouwproces worden, jouw
rouwproces.
Dat zou niet erg
zijn. Je maakt dingen bespreekbaar, je haalt dingen uit de taboesfeer, dat is
goed. Dat heb je met dit boek ook heel goed gedaan. Je hebt kinderkanker 'een
gezicht' gegeven.
Reactie 9
Ik had het blog al
gelezen en weet natuurlijk al hoe de afloop van het boek is.
Het lezen van het
boek is net als kijken naar een herhaling van een verloren WK finale; op een
naïeve manier hoop je deze keer dat je favoriet het deze keer wel lukt om te
winnen.
Mijn favoriet in
het geval van het boek is natuurlijk jullie stoere, sterke, geweldige blonde
meisje en haar tegenstander kanker.
Het boek is zo
intens geschreven dat ik tijdens het lezen het "naïeve" gevoel krijg
dat mijn favoriet het deze keer gaat halen. Bij het wegleggen van het boek word
ik overvallen door verdriet omdat ik weet dat het niet zo is.
Ik ben nog nooit
in het Emma ziekenhuis geweest en hoop er nooit te hoeven komen maar door de
manier waarop het verhaal geschreven is heb ik het gevoel dat ik al 100 keer
door de gangen ben gelopen en Guusje's kamer binnen ben gelopen. Prachtig hoe
je alles zo hebt kunnen verwoorden.
Reactie 10
Het is een super
mooi boek geworden. Een boek waar je even word meegetrokken in een hele andere
wereld. Een wereld waar we allemaal van hopen deze nooit te hoeven meemaken
maar wel een wereld die ook voor mensen de realiteit word zoals bij jullie. Ik
raak er niet in uitgelezen moet ik zeggen. Elke keer dat ik het boek in mijn
handen heb, heb ik ook weer moeite om het weg te leggen .En het boek ligt op
een mooie plaats in de woonkamer en raar maar waar zeg ik ‘s avonds tegen het
boek tot morgen Guusje dan lezen we weer verder of aai ik eens over haar
gezichtje. Ik had het boek niet willen missen.
Ik heb je blog elke dag gevolgd en volg hem nog elke morgen weer
opnieuw. Het word zowat een vaste prik wat ik als eerste doe ‘s-morgens. Ik
hoop dan ook dat er misschien ooit nog eens een boek gaat komen over hoe het
over een tijdje met jullie gaat.
Reactie 11
Ik ben onder de
indruk van het verhaal, maar ook de manier van schrijven spreekt mij aan.
U schrijft op een
heel prettige manier, heel open en eerlijk over wat jullie mee maken, wat
jullie voelen en niet willen voelen.
Af en toe ben ik
echt ontroerd en dat wil wat zeggen voor mij, want ik huil maar zelden.
Het blog heeft me
doen besluiten toch maar eens in de winkel te gaan kijken.
Vanmiddag heb ik
het boek gekocht, het was de allerlaatste in deze Bruna dus eigenlijk voelde ik
me best vereerd.
Ik ben ontzettend
benieuwd naar het boek.
Heb er ook maar
meteen een staatslot bij gekocht, dus mocht ik een geldprijs winnen, dan weet
ik al waar ik een deel van het geld aan ga besteden: Stichting KanjerGuusje!
Reactie 12
Het boek is overal
mee naar toe geweest. Iedereen heeft het boek ook gezien en willen het dan
gelijk gaan halen en kopen in de winkel.
In de bus heb ik
het gelezen sommige mensen vragen welke boek ben je aan het lezen? Ik vertel
het verhaal velen hebben er al over gehoord sommige niet die willen het graag
gaan lezen.
Op het werk heb ik
het gelezen in de pauze. Ik kon niet stoppen met lezen ik wilde alles weten ook
al wist ik hoe het boek zou aflopen.
Reactie 13
Zo raar om een
mail naar je te sturen. Al een aantal maanden zit je in mijn systeem.
Wakker worden, op
mijn telefoon naar de site van Guusje en lezen hoe de afgelopen dag voor jullie
is verlopen.
Overdag op twitter
bijhouden wat je schrijft.
Heb nog nooit
gereageerd, zag altijd dat er heel veel reacties waren en dat het voor jou ook
veel tijd koste om alles te lezen.
Wat ik wilde
schrijven hadden al zoveel mensen zo mooi verwoord.
Je blog had ik al
van a tot z gelezen en mee beleeft. Natuurlijk je boek besteld en was verbaasd
om te merken dat ook al wist ik de afloop van het verhaal, het lezen van het
boek je weer hoopt geeft. Jullie kanjer was zo ongelooflijk dapper!!!
Je schrijft het zo
mooi, dat ik als lezer weer helemaal erin word meegezogen en zo blijf hopen dat
het boek anders afloopt
dan het blog.
Je blog en je boek
hebben me vreselijk bezig gehouden, het lijkt misschien raar om het zo te
schrijven, maar eigenlijk wil ik je bedanken dat je me mee hebt genomen in de
wereld van kinderkanker. Ik ben al heel lang trouwe donateur voor het
Wilhelminafonds, maar daarbij denk je eigenlijk alleen aan de volwassen mensen
die deze vreselijke ziekte hebben.
Over kinderkanker
word nauwelijks besproken, alsof het niet bestaat.
Ik ben zelf moeder
van 2 jonge kinderen en hoop deze wereld nooit in te hoeven stappen. Als dit
wel zou gebeuren of als er een kindje wat ik ken die vreselijke wereld in zou
moeten gaan, zou ik nu wat beter voor bereid zijn. Je hebt een taboe
doorbroken.
Er zou veel meer
aandacht in de media besteed moeten worden aan kinderen die deze vreselijke
ziekte moeten ondergaan.
Reactie 14
Al vaker wilde ik
u iets schrijven.
Maar ben er niet
zo goed in, heb dan ook vol bewondering altijd u blog gelezen.
Ik heb het mooie
boek over Guusje kado gekregen van mijn oudste dochter, ze weet dat ik altijd
uitkijk naar de blogs.
Ik schaam me bijna
om te vertellen dat ik geniet van u boek, het is een heerlijk boek ,zoveel
emoties, zoveel verdriet, zoveel kracht, zoveel.....zoveel....het gevoel dat ik
het boek prachtig vind is voor mij best wel dubbel, hoe kan ik nou genieten van
jullie grote verdriet.
Mijn andere
dochter kwam met het antwoord, ze zei, mama je moet het anders zien, je leest
niet om te genieten, je leest uit respect.
jaja soms zijn
kinderen best slim:)
Met die gedachte
hoop ik met heel veel RESPECT nog lang van u geschreven goud te GENIETEN.
Reactie 15
Ik werk zelf als
verpleegkundige. Kanker is een heftige ziekte, de behandelingen zijn zwaar en
de onzekerheid is groot. Ook de vanzelfsprekendheid in het leven is weg, het
vertrouwen je het lichaam.....
Veel ben ik me van
bewust echter, ik heb veel van het boek geleerd. Ik zal me nog bewuster zijn
hoe ik kan overkomen op de patiënt en zijn dierbaren. Ik ben me nog bewuster
van hoelang “even wachten” kan duren, wat een onzekerheid het geeft als er een
onderzoek is geweest. Hoe belastend en misschien zelfs pijnlijk zijn
onderzoeken en ingrepen. Hoe ontzettend het hele gezinsleven op de kop staat
rondom de zorgen om en voor jullie dappere meisje. En hoe het mooie kan zitten
in kleine dingen.
Ik kan nog wel
even doorgaan........
Reactie 16
Begin oktober kwam
ik op je blog terecht. Heb Guusje haar verhaal toen in enkele dagen gelezen en
heb nu ook het boek uit. Zelf hebben we gelukkig alleen nog maar van op afstand
met die verschrikkelijke ziekte te maken gehad, maar door dit boek weet ik
beter wat er omgaat bij die mensen en ook hoe ik hun beter kan steunen. Buren
van ons hebben vorige zomer hun zoontje van enkele maanden verloren en als ik
toen dit boek al zou gelezen hebben, had ik anders gereageerd en meer
effectieve hulp aangeboden. Dit boek zou verplichte lectuur moeten worden voor
iedereen die in de medische of zorg sector terecht komt. Aan het grote leed kan
men niets doen, maar het zou vele kleine ergernissen kunnen wegnemen.
Reactie 17
Wat moeten jullie
kanjers van ouders zijn als jullie alle vreemde mensen in jullie gezin toelaten
d.m.v. dit boek en het blog. Janneke,
Lisa, Hans, Anton, Guusje en Loes worden hierdoor, samen met jullie, haast
bekende Nederlanders. Hoe tragisch het ook afloopt, het is een geweldig
geschreven boek en het laat anderen de wereld zien van een gezin met een kind
wat ongeneeslijk ziek is. Door dit boek en het blog weet ik wat een
kanjerketting is. Ik had er nog nooit van gehoord, simpelweg omdat we er als
gezin met drie kinderen (gelukkig) nog nooit mee te maken hebben gehad. Een
betere “reclame” voor de ketting bestaat niet. Ook hebben we, door je perfecte
beschrijvingen, een “kijkje” kunnen nemen in de wereld van kinderziekenhuis.
Bedankt voor dit boek, als het ooit zover komt in mijn gezin dat ik de weg naar
het ziekenhuis moet bewandelen, weet ik zeker dat ik iets aan dit boek heb.
Reactie 18
Via een vriendin
kreeg ik jullie boek.
Ze vertelde me dat
het voor mij misschien herkenbaar was wat er zoal word beschreven.
Ik ben s avonds
meteen begonnen met lezen, ik kan het moeilijk weg leggen, de drang om door te
lezen is groot.
Zelf heb ik een
aantal jaar geleden ook een dochtertje verloren.
Zeven maanden
kinderziekenhuis geen 1 x naar huis toe.
Zeven maanden
Ronald McDonaldhuis. Uiteindelijk heeft onze dochter deze strijd verloren.
Zoveel wat u
schrijft is zo herkenbaar....De onzekerheid, de woede, momenten van op en af
volgen elkaar snel op.
Van het Ronald
McDonaldhuis terug racen naar het ziekenhuis.
Je wereld
stopt.....bepaalde mensen hebben ons laten vallen, angst denk ik, niet wetende
wat te zeggen misschien?
Bedankt voor het
schrijven van dit boek, het brengt een hoop herinneringen terug.
Reactie 19
Ik kwam op het
blog terecht de dag nadat Kanjerguusje overleden was. Ik heb in twee dagen de
hele blog gelezen. Sindsdien is het eerste wat ik doe als ik op mijn werk kom
of opsta in het weekend, het blog lezen. Guusje is meerdere malen per dag in
mijn gedachten. Hoe het komt? Geen idee. Ofja, eigenlijk wel. Ze heeft een hele
diepe indruk op mij gemaakt. Ik was na haar overlijden behoorlijk van slag door
alles wat zij en jullie hebben meegemaakt. Ik heb er met mijn vriend en moeder
zelfs hele gesprekken over gevoerd.
Een kaartje heb ik
gestuurd na haar overlijden. Als ik eerder op het blog was geweest, had ik er
vaker een gestuurd. Gewoon om jullie een hart onder de riem te steken.
Met kerstmis heb
ik het boek Kanjerguusje gekregen van mijn vriend. Hoewel we hier eigenlijk
financieel geen ruimte voor hadden, zag mijn vriend hoe graag ik het wilde
hebben. Ik had het namelijk nergens anders over. Dolblij was ik toen ik het
boek kreeg.
Door
omstandigheden ben ik deze week pas eraan toegekomen om het te gaan lezen. Het
voelde vreemd: lezen in een boek waarin alles vanaf het begin beschreven staat..
wetend wat er komen gaat en tegelijkertijd 's ochtends de blog openen om te
lezen in "het dagelijkse leven na Guusje's overlijden".
Maar wat is het
een prachtig boek. Ik heb niets anders dan complimenten. De emoties liepen, net
als tijdens het lezen van het blog, bij mij weer hoog op, maar het is een
ontzettend mooi boek. Met zoveel mooie foto's en herinneringen.
Met kerstavond ga
ik altijd naar de nachtmis. Ik ben gedoopt, maar heb verder niets met de kerk.
Toch ga ik elk jaar naar de nachtmis, met een reden. De moeder van mijn vriend
is overleden en zij heeft geen jaardienst. Voor mij is de nachtmis een stukje
herdenking voor haar, in de vorm van een kaarsje branden.
Op 24 december heb ik een extra kaarsje gebrand. Voor Guusje. In de hoop dat ze, waar ze
nu ook is, vrij is van de pijn en met trots naar jullie kijkt. Met een traan
erbij voor mij, omdat ik het verschrikkelijk vind dat deze kanjer deze ziekte
heeft moeten doormaken en uiteindelijk de strijd helaas verloren heeft.
Reactie 20
Vanaf 30 oktober,
de verschrikkelijkste dag van 2011 kwam ik op jouw blog terecht. Ik kreeg een
link via Facebook van die dag. Vanaf dat moment ben ik je gaan volgen. Ik heb
het boek direct besteld, helaas heb ik in de haast de postcode verkeerd
ingevuld en heb ik erg lang op het boek moeten wachten. Op de laatste dag van
2011 viel het dan eindelijk in mijn brievenbus.
Door jouw blog was
Guusje al heel vaak in mijn gedachten. Nu had ik dan het boek in mijn handen.
Ik was van te voren al erg nieuwsgierig hoe het eruit zou zien, had de dag van
te voren even in de Bruna gespiekt. Even het boek doorbladeren, de lay-out
verkennen en de foto's bekijken. Wat ziet het boek er mooi uit! Prachtige mooie
meisjes kleuren voor Guusje. Mooi papier en wat een sprekende foto's. Meteen
beginnen met lezen.
Wat een moedig
meisje was Guusje, de naam KanjerGuusje heeft ze echt verdient. Want dat ze dat
was, was wel duidelijk. Hoe kan zo'n jong meisje zo veel pijn verdragen en dan
nog zin in het leven houden? Onvoorstelbaar, zo klein, zo sterk. Niet alleen de
pijn die moest ze verdragen ook het besef dat je nooit meer beter wordt. Ik zou
er niet aan moeten denken, voor Guusje was het haar leven.
Bij het lezen van
jouw boek heb ik het moeilijk, vooral als ik bij 1 oktober kom. Ik weet wat er
deze maand komen gaat, gelukkig wisten jullie toen van niets. Gelukkig wist
Guusje het niet. Ik kan Guusje niet meer loslaten, soms denk ik dat ik niet
meer door moet lezen zo erg leef ik mee. Dan denk ik: Guusje heeft ook niet
kunnen stoppen met lezen zij moest door met deze ziekte. Vanaf 30 oktober
moeten jullie door zonder Guusje. Jullie konden ook niet weglopen.
Ik heb moeilijker
met het besef dat Guusje, een meisje van 10 jaar er niet meer is dan met de
gedachten dat mijn eigen opa, oma en omi er niet meer waren in de dagen, weken,
maanden na hun overlijden. Dat hoort nu eenmaal bij het leven, heel verdrietig,
maar als ik aan Guusje en aan jullie denk voel ik me verward. Als ik me al zo
voel hoe moeten jij, Yvonne, Janneke, Lisa, Hans, Anton en Loes zich voelen? Ik
voel me alleen maar zo door jouw boek, door de foto's van Guusje in het boek.
Hoe moet Guusje zich gevoeld hebben?
En ook hoe moeten
andere ouders en kinderen, jullie lotgenoten zich voelen? Ik bekijk wat andere
blogs, links via jouw site.
Door de situaties
ben ik geraakt, maar bij het lezen voel ik niet hetzelfde. Hoe kan dat? Dat net
jouw blog zo veel volgers kreeg? Dat het blog over Guusje in een boek omgezet
werd? Naar mijn mening komt dat door jouw schrijfstijl en door je duidelijke
lay-out. Want daar moet mijn mail uiteindelijk overgaan: Wat vind ik van het
boek?
Het boek laat me
niet meer los, ik wil het blijven lezen. Door je eerlijkheid, het beschrijven
van je gevoel in plaats van het beschrijven van een reeks gebeurtenissen leef
ik met je mee, leef ik door jouw ogen met Guusje mee.
Lowie, je hebt een
echt schrijftalent. Jammer dat we daar op deze manier achter komen.
Guusje heb ik in
mijn hart gesloten.
Ik hoop dat het
boek jouw en je gezin jullie kracht geeft in een wereld zonder Guusje.