Maandag 19 maart 2012

Vroeg uit bed. Geforceerd wakker worden. Om half 9 een afspraak in het midden van het land. Daarna naar kantoor. Aan het eind van de middag naar huis. Thuis eten en door naar het Moller, de middelbare school van onze kinderen.

Hans heeft binnenkort een uitwisseling met een school in Ierland. De Ieren komen eerst onze kant op. Voordat de informatiebijeenkomst begint kijk ik op Twitter. Nieuws over Pieter. Hij kwam op dezelfde dag als Guusje binnen op F8 Noord, de afdeling Kinderoncologie van het Emma Kinderziekenhuis. Vorige week een MRI. Vandaag de uitslag. Ik zie een foto met champagneglazen.

Soms vragen mensen hoe het kan dat ik blij ben voor Pieter. Ik ben immers onze dochter Guusje verloren aan kanker. Mijn antwoord: het is geen strijd tussen kinderen. De een overleeft niet ten koste van de ander. Het is een strijd samen tegen een ziekte. Die helaas te vaak te groot is. Elk kind vrij van kanker is een feest. Daarom vanavond een toost op Pieter. Omdat hij net als alle kinderen een morgen verdient.

Binnenkort krijgen we een Ierse jongen te logeren. Yvonne en ik spreken aan het eind van de bijeenkomst met twee docenten. We vragen of onze logé vooraf wordt ingelicht dat Hans een overleden zusje heeft. Guusje is duidelijk aanwezig. In ons huis en in ons leven.

Thuisgekomen weinig tijd om te relaxen. Even later stappen we binnen bij partycentrum Chalet Fontaine. ‘We’ zijn Jan-Willem, Dennis, Jörn, Esther, Yvonne en ik. We hebben een afspraak met ondernemer Luuk Broos. Hij wil ons graag helpen om samen een groots festival te organiseren voor twee stichtingen: KanjerGuusje en Verstandelijk Gehandicapten Midden-Brabant. De eerste contouren van de organisatie tekenen zich af.

Bij het plannen van een datum valt de keuze op 5 mei. Ik kijk naar Yvonne. Een datum met bijsmaak. Guusje werd op 5 mei geopereerd. Toen werd duidelijk dat ze nooit meer beter werd. Yvonne knikt: juist daarom tijd voor iets groots en moois voor KanjerGuusje.