Zondag 27 mei 2012

Heerlijk uitslapen. Het is Pinksteren. Tijdens het ontbijt maken we plannen. Onze drie oudste kinderen hebben een eigen programma. Janneke studeren voor examens. Hans en Lisa een toneelvoorstelling.

Anton en Loes willen zwemmen. Yvonne en ik willen graag de familie Huizinga ontmoeten. We besluiten beide te combineren. We rijden naar het Linnaeushof. Een lange autorit. Onderweg Pinkpop op de radio. Twee jaar geleden was ik er ook. Uit mijn dak bij Green Day. Dat was mijn muziek. Vrolijke punk rock. Sinds Guusjes overlijden geen Green Day meer gedraaid. Toen de programmering bekend werd voor de editie van dit jaar, vroeg iemand of wij ook gingen. Bruce Springsteen staat geprogrammeerd als afsluiter. Ik moest er toen niet aan denken. In de auto merk ik dat ik nu graag op Pinkpop had willen zijn. Relaxed genieten van zon en muziek.

Collega Dick is wel op Pinkpop. Hij liet met kennismaken met Herbert Grönemeyer en met de originele versie van het lied De Weg. Herbert speelt morgen ook op Pinkpop.




Onderweg naar het Linneaushof denk ik vaak aan Guusje. Ik zie het AMC in de verte liggen. Ik zie onze dochter lopen met een ballon. Door de grote hal van het ziekenhuis.

We rijden langs het water. Ik zie Guusje aan het roer staan. De eerste zondag van oktober. Het was prachtig weer. Ze genoot die dag.



We parkeren bij het Linneaushof. We stappen uit en lopen richting ingang. Ik merk dat onze kinderen ouder worden. Geen gesjouw met een kinderwagen of buggy. Geen getreuzel. Ook niet met een rolstoel van Guusje.
Anton en Loes hebben plezier, maar het verschil in leeftijd is groot. Anton is 12. Loes is 8. Guusje was de lijm tussen Anton en Loes. Zij ontbreekt. Toch is het een fijne dag.





We rijden naar Velserbroek. De familie Huizinga zit achterin de tuin. Xena draagt geen pruik meer. Ze heeft een mooi kort kapsel. Op weg naar het einde van het protocol. De weg is lang. Xena gaat het redden. Dat hoop ik tenminste. Ik heb immers ervaren: zeg nooit dat het goed komt, want dat weet niemand zeker. Zeker niet bij kanker.

Vader Marcel is bezig met trainen voor de Marathon van New York. Hiermee haalt hij geld op voor Kika. Hij heeft een poster voor zijn actie laten maken. Daar staat Guusje op. Een teken van verbondenheid.


Bij het afscheid geeft moeder Anja oranje bandjes van Kika aan ons. Ik schuif er eentje aan mijn arm. Voor Xena en voor alle andere kinderen met kanker. Dat er in de toekomst betere medicijnen komen, zodat meer kanjers survivors worden.