Maandag 30 januari 2012
Volgens Yvonne
staan er veel files. Ik kijk op mijn telefoon. Dat klopt. Maar niet op mijn
route. Ik vertrek. Helaas is het tussen Waalwijk en ’s-Hertogenbosch te druk.
Tijd voor een driebaansweg. Vierbaans is ook goed. Daarna richting Utrecht
flink doorrijden. Oracle heeft een modern pand. Je kunt er fijn werken. Jammer
dat het kantoor niet dichter bij Kaatsheuvel is. Verhuizen is een optie. Moet
er niet aan denken.
Zondag 29 januari 2012
Laat opstaan. Het
is koud buiten het bed. Eerst e-mails en tweets lezen. Mijn oog valt op een
bericht op internet: Het verhaal van Guusje werd Bruna.nl’s best verkochte boek.
Een succesverhaal.
In de ochtend
geniet ik na van gisteren. Een middagje Bruna in Nijmegen. Een uurtje signeren
werd tweeëneenhalf uur. Mooie gesprekken met lezers. KanjerGuusje geeft steun
aan mensen in moeilijke tijden. KanjerGuusje is geliefd bij middelbare
scholieren. Signeersessies vol prettige ontmoetingen met lezers. Ik hoop op een
mooie middag in Heerenveen. Volgende week zaterdag.
Het verhaal van Guusje werd Bruna.nl’s best verkochte boek
Vanmorgen kwam ik
op internet het volgende artikel tegen.
In 2011 was het
best verkochte boek in de webwinkel van Bruna “KanjerGuusje” van Lowie van
Gorp. Het verhaal achter dit boek is triest, maar ook bijzonder. De Brabander
Lowie van Gorp schreef over de ziekte en het overlijden van zijn dochter
Guusje. Bij Guusje wordt in maart 2011 een tumor in haar long geconstateerd.
Lowie houdt een weblog bij in de periode die volgt. Guusje wordt helaas niet
meer beter. Na Guusjes overlijden besluit Lowie de blogteksten aan elkaar te
gaan schrijven tot een boek – in kleine oplage gedrukt en verkocht via de
internetsite van de uitgever – waarvan de inkomsten naar een goed doel zullen
gaan.
Zaterdag 28 januari 2012
Ik word wakker.
Pak mijn telefoon. E-mail en Twitter. Blogbericht van gisteren levert veel
reacties op. Het is een oud verhaal. Dank aan de dame die het mij toestuurde. Na
het lezen opstaan, tanden poetsen, scheren en douchen. Ontbijt en boodschappen.
Op de terugweg naar huis stappen Yvonne en ik binnen bij restaurant De Lakei.
Eind februari zijn daar drie avonden benefitdiner voor Stichting KanjerGuusje.
We worden door
Marco en Sandra van De Lakei uitgenodigd voor een kopje koffie. Mooi om te zien
hoe mensen gemotiveerd worden om hun warme hart te laten zien. Voor het goede
doel: goede zorg voor kanjers en hun naasten. Er kan gereserveerd worden voor
de benefitavonden. Er zijn al veel tafeltjes bezet. Er is nog plaats. We
spreken ook over andere acties voor Stichting KanjerGuusje. Als we weggaan,
zegt Sandra: ‘Had je ooit gedacht dat je dochter al dit moois los zou maken?’
Ik geef aan dat het mij blijft verbazen. Zo mooi.
Vrijdag 27 januari 2012
Ik zit op de bank.
Iedereen naar school. Ik werk. Laptop op schoot. Ik hoor mensen al zeggen: ‘Dat is toch geen werken.’ Dat is het wel. Werken in de moderne tijd.
Laptop, internetverbinding en telefoon zijn voldoende. Laat ik stellen dat het
aardig is. Voor een tijdje. Ik wil tussen de mensen zijn. Werk graag samen.
Het is een rustige
dag. Na het avondeten loop ik met Yvonne naar Bruna. Kijken of Frank er is. Hij
is er niet. Daarna naar lunchroom Het Bruisend Hart. Kopje koffie drinken en
praten over zondag. De eerste ‘Lunch voor KanjerGuusje’. Om 1 uur zal ik samen
met Yvonne en kinderen aanschuiven. Ik zal ook boeken meenemen. Volgens
eigenaar Mario zijn er mensen geïnteresseerd in een gesigneerd exemplaar.
Donderdag 26 janauari 2012
Yvonne staat vroeg
op. Ze heeft om 8 uur een afspraak op haar werk. Ik heb moeite met wakker
worden. Geen ochtendmens. Koffie is nodig om wakker te worden. Daarna een
wandeling naar school voor een frisse neus. De rest van de ochtend werk ik.
Thuis op de bank.
Om 11 uur is
Yvonne thuis. Onze huisarts komt op bezoek. De eerste keer na het overlijden
van Guusje. We praten over de situatie. Onze huisarts weet emoties goed te
benoemen. We hebben Guusje moeten laten gaan. Geen keuze. Als ouders machteloos
toekijken. Toch het beste voor Guusje. Ons gezin is een puzzel. Acht stukken.
Eén ervan ontbreekt. Het gevoel van gemis. Onomkeerbaar voor altijd. Hiermee
omgaan. Hoe doe je dat? Ieder mens is anders. Het kost tijd om hierin een weg
te vinden. Veel tijd.
Woensdag 25 januari 2012
Vandaag naar
kantoor. Het is rustig op de weg. Ik voel me duf. Vanmorgen werd ik wakker met
de verwarming op de slaapkamer aan. Veel koffiedrinken helpt. Op mijn werk voer
ik een telefoongesprek met een Amerikaan. We hebben in het verleden
samengewerkt. Hij kent mijn blog. Ik maak de opmerking dat ik niet wist dat
zijn Nederlands zo goed is. Hij vraagt of ik heb gehoord van de vertaalfunctie
in Google. Door hiervan gebruik te maken leeft hij met ons gezin mee.
Halverwege de
middag bericht van Yvonne. Ze is naar de Theresiaschool geweest. De kerstmarkt
heeft 800 euro opgebracht. De helft voor Stichting KanjerGuusje. Ter
nagedachtenis aan Guusje. De andere helft voor KWF Kankerbestrijding. Ter
nagedachtenis van Anouk, de moeder van Justin. Anouk overleed drie dagen eerder
dan Guusje. Justin is een klasgenoot van Guusje.
 |
| Anton, Yvonne, Loes, Mariëlle (KWF), Justin, Ronald (vader van Justin) |
Dinsdag 24 januari 2012
Vandaag werk ik
thuis. Het nieuwe werken. Niet gebonden aan plaats en tijd. Flexibiliteit in
mijn agenda. Combineren van werk en de zorg voor Guusje. De reden waarom ik
koos voor Oracle. Helaas overleed Guusje. Toch ben ik bij mijn keuze gebleven.
Geen vast rooster. Vrije werktijden.
Ik volg een
training via internet. De bel gaat. Ik word niet graag gestoord. Ik werk
geconcentreerd. Een bos bloemen. Mooi voorbeeld van de wijze waarop mensen ons
een hart onder de riem steken. Storen kan heerlijk zijn.
Maandag 23 januari 2012
Onderweg naar Brussel.
Wanneer was ik voor het laatst in België? Langer dan een jaar geleden. Ik kan
het me niet herinneren. Altijd lange files bij Antwerpen. Daarom vertrek
ik later. Het is rustig onderweg. Aan het werk. Steeds meer het normale leven
oppakken.
Ik hoor het vaak: jullie
pakken het ‘normale’ leven weer op. Ik denk dan steeds: wat is normaal?
Gisteren sprak ik erover met onze overbuurvrouw. Zij vatte het treffend voor me
samen. De meeste mensen vinden dood maar eng. Ze willen er liever niet over
praten. Ze zijn bang om iets verkeerds te zeggen. Willen niet dat ik emotioneel
word. Ze willen maar een ding: dat ik ‘normaal’ doe. Wat willen deze mensen van
me? Dat ik niet over Guusje spreek. Beetje lastig. Guusje zit in mijn
voorhoofd. De hele dag. Vraag gerust naar haar. Ik spreek graag over Guusje.
Word niet emotioneel. Dat blijkt uit een e-mail die ik ontving na de
signeersessie van afgelopen zaterdag. Een citaat:
We hadden rekening gehouden met een hele emotionele
middag, maar dat het zo mooi en ontspannen zou worden hadden we niet verwacht.
Zondag 22 januari 2012
We zouden vroeg
opstaan. Ik kijk op de wekker. Het is half 11. Uitslapen blijft prettig. Het
ontbijt wordt een brunch. Daarna een boswandeling. Yvonne en ik praten na over
de signeersessies van gistermiddag. Het ontmoeten van lezers is fijn. Vaak
mensen met een mooi eigen verhaal. Ik hoop dat er meer lezingen bij gaan komen.
De eerste staat al gepland op donderdagavond 1 maart bij Selexyz Gianotten in Tilburg.
Halverwege de middag gaan we
naar de nieuwjaarsreceptie van onze straat. Deze mensen hebben ons gesteund na
het overlijden van Guusje. In de hele straat hingen vlaggen halfstok. Onze
directe buren kookten voor ons in de dagen tussen overlijden en crematie. Het
is prettig om met hen samen te zijn en van gedachten te wisselen.
Vorige week waren
we in Maasbracht. Daar presenteerde Juul Habraken haar singel ‘Stand Up’. De
opbrengst gaat naar Stichting KanjerGuusje. Vanavond maak ik een collage van
foto’s en plaats deze op YouTube. Hoop dat nog meer mensen het lied van Juul waarderen.
Ze zingt voor KanjerGuusje. Koop haar singel. Stuur een e-mail naar ikzingvoorkanjerguusje@gmail.com
Zaterdag 21 januari 2012
‘Hoe laat worden
we in Leiden verwacht?’
‘Om 1 uur.’
‘Hoe lang is het
rijden?’
‘Geen idee. Ik zal
dadelijk kijken. Meer dan een uur, denk ik.’
‘Ik denk dat we
dan nu moeten opstaan.’
‘Waarom?’
‘Het is half 11
geweest.’
Heerlijk
uitgeslapen. Graag had ik een boswandeling gemaakt. Dat zit er niet in. Om half
12 stappen Yvonne en ik in de auto. Op weg naar Leiden. Vanmiddag twee
signeersessies. Eerste bestemming is Bruna Stevenshof.
Vrijdag 20 januari 2012
Ik rijd tussen Waalwijk en
’s-Hertogenbosch. Op weg naar Utrecht. Gisteren heeft Yvonne abonnementen
gekocht voor de Efteling. Voor het hele gezin. Een groot bedrag. Toch minder
dan ik had gedacht. Wat gek. Hoe kan het nou minder zijn? Het antwoord schiet
ineens door mijn hoofd. Guusje! Geen abonnementen voor acht personen. Voor
slechts zeven personen. Guusje is er niet meer bij.
Afgelopen week spraken
Yvonne en ik over het gat dat in ons gezin is geslagen door de dood van Guusje.
Mensen die ons gezin niet kennen zien vier kinderen en een nakomertje. De
leeftijden zijn 17,16, 14, 12 en 8. Het verschil tussen Anton (12) en Loes (8)
is groot. Ze spelen niet met elkaar. Maken dus ook geen ruzie. Guusje was een
pittige tante. Ze maakte vaak ruzie. Met Anton. Met Loes. Ze was voor beiden
ook een speelkameraad. Samen met Anton op de Wii. Samen met Loes met de
barbies. Guusje wordt gemist. Voor de lol en voor de herrie.
Donderdag 19 januari 2012
Gisteravond was
het laat. Ik kan moeilijk mijn bed uit. Ik wil vroeg op het werk zijn. Dat gaat
niet lukken. Om kwart over 8 zet ik Anton en Loes af voor school. Met de auto.
Het regent. Volop. Met bakken uit de lucht. Tussen Waalwijk en ’s-Hertogenbosch
valt het verkeer regelmatig stil. Dan klinkt er plotsteling een piepje. Voor
mij is dit een onbekende auto. Ik kijk op het dashboard. Er brandt een lampje.
Dat wordt tanken onderweg.
Ik stop bij een
benzinepomp. Overkapt. Het waait hard. Vochtig en koud. Ik ben chagrijnig. Ik
voel het. Voordat ik afreken de kilometerstand onthouden en in mijn telefoon de
pincode opzoeken van mijn tankpas. Ik probeer de getallen te onthouden. Wat
moet ik lang wachten. Ik hoor een lang verhaal over bonusmiles. Kom op mensen.
Ik wil naar mijn werk. Dan ben ik eindelijk aan de beurt. Ik voer de gegevens
in. Pincode en kilometerstand. Ik heb ze kunnen onthouden. De man achter de balie
begint nu ook tegen mij over bonusmiles. Ik wil niet. Ik wil helemaal geen
bonusmiles. Ik wil hier niet zijn. Ik wil weg. Zo snel mogelijk. Zal ik boos
worden? Nee, ik blijf netjes. De man wil mij een folder geven met inlogcode
voor een website op internet. Alsof ik niks beters te doen heb. Ik neem niks
aan: goedemorgen. Eigenlijk slechte morgen. Nou ja, die man doet ook maar zijn
werk.
Woensdag 18 januari 2012
De maatschappij is hard.
Je hoort het vaak. Veel mensen hebben een hart. Dat merk ik de laatste maanden.
Guusje is bijna drie maanden dood. Toch ontvangen wij ook vandaag lieve
kaartjes. Een handgeschreven brief van een oma. Ze leest nooit een boek. Vindt
ze zonde van de tijd. Het boek over Guusje heeft ze wel gelezen. Ik krijg vaak
mailtjes van mensen die nooit een boek lezen, maar wel KanjerGuusje. Soms is
KanjerGuusje het eerste boek ooit.
Stichting KanjerGuusje
spreekt veel mensen aan. Spontaan staan mensen op. ’s Ochtends een e-mail. Een
bruidspaar wil geen cadeaus. Ze vragen gasten om geld. Voor Stichting KanjerGuusje.
Dus voor betere zorg voor kinderen met kanker en hun naasten.
Dinsdag 17 januari 2012
Vandaag werk ik
thuis. Yvonne vertrekt naar haar school in Breda. Ik ben alleen thuis. Ik loop
met mijn laptop de woonkamer in. Op het digitale fotolijstje mooie beelden van
Guusje. Ik zou er uren naar kunnen kijken. Dat gaat niet gebeuren. Concentratie
is noodzakelijk. Ik volg een aantal verplichte cursussen. Hierbij moet ik
steeds vragen beantwoorden.
Lunchen met Anton
en Loes. Yvonne is net thuis. Ze werkt alleen in de ochtend. Samen lunchen vind
ik een voordeel van thuiswerken. Gezellig samen. Ik zou er niet aan moeten
denken de hele dag alleen te zijn. Onder mensen. Daar hou ik van.
Maandag 16 januari 2012
Vandaag op tijd in
Utrecht. Aan het werk. In de ochtend ontvang ik veel reacties op mijn
blogbericht van gisteren. Ik schreef dat van Yvonne en mij wordt verlangd dat
we zo snel mogelijk weer meedraaien in de maatschappij. Uit reacties blijkt dat
mijn stelling door veel mensen anders wordt geïnterpreteerd. Daarom een
toelichting.
Er zijn gewoon
twee zaken die mij opvallen bij ontmoetingen. Het eerste is ‘ontwijken’. Ik ben
in gezelschap. Ik zie mensen voor de eerste keer na het overlijden van Guusje.
Ik weet inmiddels dat ik niet mag verwachten dat deze mensen iets zeggen over
Guusje.
Persbericht Signeersessie 21 januari in Leiden
Op zaterdag 21
januari zal Lowie van Gorp een bezoek brengen aan de twee Bruna’s die Leiden
rijk is. Lowie is de auteur van het boek KanjerGuusje, het zeer aangrijpende
waargebeurde verhaal van een vader die zijn tienjarige dochter aan een zeldzame
vorm van kanker verliest. Wat begon als een blog om familie en vrienden op de
hoogte te houden over het ziekteverloop van Guusje, veranderde al snel in een
nationaal gebeuren. Heel Nederland volgde de blog van KanjerGuusje en leefde
met haar en de familie mee. Na het overlijden van Guusje op 30 oktober 2011
besluit Lowie om zijn blogs in een boek uit te geven.
Zondag 15 januari 2012
Uitslapen en om 10
uur uit bed. Rustig ontbijten. Het is zondagochtend. Mijn vader is weer terug
bij mijn moeder. Samen met Yvonne en Loes ga ik op bezoek. Ze zijn bijna
tachtig jaar oud. Ze wonen in een appartement. Loes belt aan. De deur blijft
gesloten. Zouden ze wel thuis zijn? De auto staat er. Ik pak mijn telefoon. Er
wordt meteen opgenomen.
Even later zitten
we aan de koffie. Mijn vader stelt vragen die ik vooraf had kunnen voorspellen.
Over werk en auto. Mijn moeder praat over Guusje. Ze begint over haar oma. Mijn
ouders zijn oud.
Juul zingt voor KanjerGuusje
Juul zingt ‘Stand
Up’ voor KanjerGuusje
Prijs is 4,99 euro
Opbrengst voor Stichting KanjerGuusje
Meer informatie op http://ikzingvoorkanjerguusje.webs.com
Zaterdag 14 januari 2012
Eerder wakker dan
de wekker. Om half 9 bij de kapper zijn. Eerste gedachte bij het ontwaken is
Guusje. Waarom is ze dood? Ik ben geen mens van de ‘waarom-vraag’. Heb me nooit
afgevraagd waarom mij dit overkomt. Vandaag speelt de vraag bij me op: waarom
Guusje? Het leven is vreemd. Ik snap het niet. Ik genoot van een leven met
Yvonne en zes kinderen. Haar dood beschouw ik als zinloos. Mijn leven is
compleet overhoop gehaald.
Nadeel van een
blog is dat er dadelijk mensen mij per e-mail gaan uitleggen dat er wel een
bedoeling is. Die proberen dan zin te geven aan het overlijden van Guusje. Ik
heb alvast een advies voor deze mensen: niet doen. Ik geef niemand de schuld
voor het overlijden van Guusje, maar ga er ook niemand voor prijzen. De
zinloosheid van haar overlijden weerhoudt me er niet van om van mijn leven iets
moois te maken. Samen met Yvonne en kinderen.
Vrijdag 13 januari 2012
Vroeg op. Wie laat
de hond uit? Weer onduidelijkheid. We hebben toch een bord waar dat op staat.
Achter elke dag een naam. De familiemachine draait nog niet geolied.
Voor 9 uur
arriveer ik op kantoor. Aan het begin van de middag weer naar huis. Voordeel
van flexibel werken. ’s Middags even naar Tilburg voor een boodschap.
Yvonne en Loes
gaan mee. Onze dochter duikt de speelgoedwinkel in. Ik was altijd zuinig met
cadeautjes. Dat is veranderd. Loes is blij met een pratende cavia. Volgens haar
is het trouwens een hond. Ik maak de opmerking dat ze de laatste tijd weinig
doet met haar speelgoed. Loes mist haar zus. Ze speelden vaak samen.
Donderdag 12 januari 2012
Yvonne is nog niet
helemaal opgeknapt. Ze gaat wel naar haar werk. Begint met twee uurtjes per
dag. Ik ga ook naar mijn werk. Eerst naar Sint Oedenrode. Daar woont Suus. Ze
maakte een taart voor de boekpresentatie in kaatsheuvel. Iedereen was
enthousiast. Suus heeft een taart gemaakt die ik vanmiddag ga aanbieden bij
Bruna in Houten. Ik ben onder de indruk.
Woensdag 11 januari 2012
Yvonne voelt zich ziek.
Ze wil wel naar buiten. Voor een frisse neus. We brengen samen Anton en Loes
naar school. Op het schoolplein zie ik groep 7. Daar hoort Guusje tussen te
staan. Terug naar huis. Even twitteren. Kopje koffie. Aan het werk.
In de loop van de
dag komen er veel e-mails binnen. Deze kan ik beter vanavond lezen. Ik maak wel
afspraken om te kijken hoe we het geld van Stichting KanjerGuusje zo goed
mogelijk kunnen besteden. Volgende week donderdag een afspraak met het
Kinderatelier Emma Kinderziekenhuis. In de tweede week van februari met de
Vereniging Ouders Kinderen en Kanker (VOKK). De KanjerKetting is een ‘product’
van deze vereniging.
Dinsdag 10 januari 2012
Op tijd uit bed.
Ik loop naar beneden. In de bijkeuken hangt een bord. Daarop staat wie ’s
ochtends de hond uitlaat. Ik ben vergeten na de vakantie het bord in te vullen.
Wie laat de hond uit? Onze oudste drie kinderen kijken me allemaal aan met een
blik vol ongeloof. Hun naam staat niet op het bord. Zij moeten het eerste
lesuur op school zijn. Jammer pap. Je moet het zelf doen. Mama moet ook weg.
Naar haar werk.
Maandag 9 januari 2012
Ik kijk naar de
wekker. Het is 8 uur geweest. Opstaan! De vakantie is voorbij. Verslapen op de
eerste schooldag. Toch lukt het om op tijd op school te zijn. Het gewone leven
begint weer. Het nieuwe jaar ligt voor ons. De werkelijkheid voor veel mensen.
Niet voor Yvonne en mij. Wij laten het oude jaar niet achter ons. Zouden we
graag willen. Lekker vooruit kijken. Plannen maken voor de toekomst. Deden we
ook. In het verleden. Toen we nog zes levende kinderen hadden. Vooral ik was
een vooruitkijker. Zeker niet blijven hangen in het verleden. Mijn lot in eigen
hand. Mijn leven was van mij.
Zondag 8 januari 2012
Loes staat naast
me. In haar hand de telefoon. Het is mijn broer. Hij belt vanuit China. Ik lig
nog in bed. Hij is mijn boek aan het lezen. Hij vindt het verhaal in boekvorm anders dan mijn
blog. Hij vraagt of ik aan het verhaal gesleuteld heb. Ik bevestig dat het boek
geen één-op-één kopie is van het blog. Hij vindt het een erg indrukwekkend
verhaal. Hij is niet de enige.
Door het
telefoongesprek ben ik wakker geworden. Yvonne heeft het interview nog niet
gehoord voor Omroep Brabant radio. Ook voor radio bestaat er een ‘uitzending
gemist.’ Even later luisteren we samen. Ik vind het raar om mezelf te horen
spreken.
Interview Omroep Brabant Radio
Via deze link kun
je luisteren naar een interview dat gisteren is uitgezonden door Omroep
Brabant. Het interview begint na 16 minuten.
Zaterdag 7 januari 2012
Samen met Yvonne
naar de winkels. Boodschappen voor het weekend. Even snel lukt niet. In het
centrum ontmoeten we mensen en spreken we over het verlies van Guusje. Eigenaar
Mario van lunchroom Het Bruisend Hart nodigt ons uit voor koffie. Binnenkort
kunnen klanten de ‘Ik lunch voor KanjerGuusje’ bestellen. Volgende week zijn
Yvonne en ik op zondagmiddag om 1 uur uitgenodigd voor de eerste lunch voor
Stichting KanjerGuusje. De prijs is 10 euro. De helft is voor de stichting.
Yvonne en ik lopen
binnen bij Bruna. Yvonne rekent af bij de kassa. Ik bewonder de toren met
topboeken. Drie weken geleden startte de verkoop van het boek over Guusje. Nu
straalt ze op nummer 1. Via Twitter zie ik dat bij Selexyz het boek een sticker
heeft: beste boek van 2011.
Vrijdag 6 januari 2012
Vandaag niet naar
kantoor. Ik was gisteravond helemaal op. Daarom deze ochtend geen wekker. Te
laat uit bed. Ik kom maar niet uit de startblokken.
De bel gaat.
Yvonne doet open. Ze neemt een bos bloemen in ontvangst. Ik vraag waarom we een
bos bloemen ontvangen. Yvonne zegt dat de bos voor mij is. Voor mij? Bloemen?
Ik kijk naar het kaartje. Winnaar van de Selexyz Publieksprijs 'Beste boek van 2011'. Voor het
verhaal over Guusje.
Donderdag 5 januari 2012
Het stormt. Ik
slaap slecht. Denk veel aan Guusje. Ik kijk al naar de wekker voordat deze
afloopt. Naar Utrecht. Wat een slecht weer. Bij Oracle kun je thuiswerken.
Helaas zijn er in het begin veel zaken die op kantoor moeten worden geregeld.
’s Middags contact
met Jan-Willem, voorzitter van Stichting KanjerGuusje, en met de uitgever. De
boekverkopen zijn hoog. Zevenduizend boeken in drie weken. Dat is heel goed
nieuws voor Stichting KanjerGuusje. Vanavond de eerste bestuursvergadering. De
uitgever spoort me aan om alle wijzigingen voor de tweede druk op een rijtje te
zetten. Waarschijnlijk zal er vrij snel groen licht worden gegeven voor een
volgende druk.
Woensdag 4 januari 2012
Om kwart voor 7
gaat de wekker. Ik ben moe. Duw de wekker uit. Nog even mijn ogen dicht.
Plotseling schrik ik wakker. Beelden in mijn hoofd van Guusje. Opgebaard in de
woonkamer. Ik kijk naar de tijd. 8 uur! Snel opstaan.
Ik wilde vroeg
beginnen. Dat gaat het niet meer worden. Snel op weg naar Utrecht. Ik voel me
moe. Een paar uur later terug naar huis. Mijn hoofd zit vol. Overvloed aan
informatie. In de auto bel ik Yvonne. Ik verlang naar buitenlucht.
Dinsdag 3 januari 2012
Ik heb moeite met
opstaan. Uit bed kijk ik op Twitter. Metro heeft een stuk gepubliceerd over
Guusje. Een mooi artikel over het verlies van onze moedige dochter. Een dubbel
gevoel.
Het gaat deze
ochtend langzaam. Ik wil om 8 uur wegrijden. Het wordt een kwartier later.
Gisteren zorgde het werk regelmatig voor afleiding. Ik hoop dat dit vandaag ook
het geval zal zijn.
Vandaag in Metro
Guusje van Gorp,
vorig jaar nog een onbekend meisje van 10 jaar oud uit Kaatsheuvel. Maart vorig
jaar werd ze getroffen door een zeldzame vorm van kanker. Haar vader Lowie van
Gorp hield dagelijks een blog bij over de strijd van zijn dochter.
#kanjerguusje werd al snel ‘trending topic’ op Twitter. Zeven maanden later
overleed Guusje aan haar ziekte. Toch bleef Van Gorp doorgaan met zijn blog en
twittert hij nog dagelijks over het leven na het verlies van zijn dochter. Van
Gorp wordt zo massaal gevolgd dat hij is uitgeroepen tot Twitteraar van het
Jaar 2011.
Maandag 2 januari 2012
Ik lig te kijken
naar de wekker. Bijna kwart voor 7. Dan moet ik opstaan. Weer aan het werk.
Mijn tweede loopbaan bij Oracle. Zal ik de hele dag aan Guusje denken? Ze zit
in mijn voorhoofd. Ook nu weer. Nog geen minuut wakker. Ik voel aan mijn
kettinkje. Geef het hartje een kus. Ik ga door, schat. Voor jou.
Om half 8 stap ik
in de auto. Op de stoel naast me de routebeschrijving. Mijn TomTom heb ik
uitgeleend. Het grote glazen gebouw van Oracle staat naast de A2. Vaak langs
gereden. Nooit binnen geweest. Mijn sollicitatieprocedure was telefonisch. Geen
hand geschud. Daar ga ik. Op zoek naar de ingang van het glazen Oracle huis.
Zondag 1 januari 2012
Ik word om 11 uur
wakker. Te laat om nog bij mijn vader op bezoek te gaan. In het
verzorgingstehuis wordt om 12 uur de soep al opgediend. Ik kijk op Twitter.
Veel felicitaties met het behalen van de titel Twitteraar van het Jaar. Mensen
zeggen vaak dat de maatschappij tegenwoordig hard is. Ze roepen dat social
media als Twitter en Facebook mensen van elkaar verwijderen. Ik ervaar het
tegenovergestelde. Veel menselijke warmte. Veel nieuwe contacten. Zeker met
lotgenoten. Kijk naar de manden onder Guusje’s gedenktafel. Meer dan duizend
kaarten naar aanleiding van Guusje’s overlijden. Vooral dankzij Twitter en
Facebook.
Twitteraar van het Jaar 2011
Net na middernacht
werd de uitslag bekend. In de categorie Blogger ben ik uitgeroepen tot
Twitteraar van het Jaar. Ik ben heel trots en ik zie het als een eerbetoon aan
Guusje. Alle stemmers bedankt! Jullie steun motiveert mij om door te gaan
met KanjerGuusje.
Bestgelezen op internet in 2011
Omroep Brabant
publiceert een lijst met bestgelezen berichten op internet in 2011. Op nummer 10 staat
KanjerGuusje.
Abonneren op:
Posts (Atom)